| ลมพายุ | น. พายุ. |
| กาฬวาต | (กานละ-) น. ลมพายุใหญ่อย่างหนึ่ง เช่น ด้วยกำลังกาฬวาตโบกเบียน. |
| ขะข่ำ | ว. คลํ้า, มืดมัว, เขียนเป็น ขข่ำ ก็มี เช่น ฟ้าแมลบมล่นนร้อง ท้องฟ้าเขียวขขํ่า ยงงฝนพพร่ำพรอยพรำ อื้ออึงอัมพรระงม ด้วยกำลงงลมพายุพัดน้นน (ม. คำหลวง ฉกษัตริย์). |
| บังเกิด | ก. เกิด เช่น บังเกิดอุบัติเหตุ บังเกิดลมพายุ, ทำให้เกิด เช่น แม่บังเกิดเกล้า. |
| เพชรหึง ๑ | (เพ็ดชะ-) น. ลมพายุใหญ่. |
| ลมแดง | น. ลมพายุที่พัดแรงจัด ท้องฟ้ามีสีแดง. |
| ลมหอบ | น. ลมพายุที่พัดหอบเอาสิ่งต่าง ๆ ลอยไปได้ไกล ๆ. |
| สลาตัน | (สะหฺลา-) น. เรียกลมที่พัดจากทิศตะวันตกเฉียงใต้ไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือในปลายฤดูฝน ว่า ลมสลาตัน, เรียกลมพายุที่มีกำลังแรงจัดทุกชนิด เช่น ไต้ฝุ่น ไซโคลน ว่า ลมสลาตัน, โดยปริยายใช้เป็นความเปรียบเทียบหมายถึงอาการที่ไป มา หรือเกิดขึ้นรวดเร็วอย่างลมสลาตัน เช่น เวลาเขาโกรธอย่างกับลมสลาตัน. |
| หัวด้วน ๑ | น. เรียกลมพายุที่เกิดขึ้นอย่างปัจจุบันทันด่วนแล้วหายไป ว่า ลมหัวด้วน. |
| squall | (สควอล) n. ลมพายุที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลัน (มักมีฝนหิมะหรือลูกเห็บ) , ความโกลาหลอย่างกะทันหัน, ความยุ่งยากอย่างกะทันหัน vi. พัดกระหน่ำ, เกิดพายุอย่างกะทันหัน., See also: squallish adv. |
| squally | (สควอล'ลี) adj. มีลมพายุที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน (มักมีฝน หิมะหรือลูกเห็บ) , มีมรสุม, คุกคาม, มีความยุ่งยาก, ไม่ราบรื่น |
| stormy | (สทอร์ม'มี) adj. มีลมพายุ, มีมรสุม, โกลาหล, สับสนวุ่นวาย, ดุเดือด, รุนแรง., See also: stormily adv. -storminess n., Syn. boisterous, turbulent, violent, rough |
| windstorm | (วินดฺ'สทอร์ม) n. ลมพายุ |