| ขนอุย | น. ขนอ่อนหรือขนเพิ่งแรกขึ้น. |
| อุย ๑ | น. ลักษณะของขนอ่อนหรือขนเพิ่งแรกขึ้น เรียกว่า ขนอุย. |
| อุย ๒ | น. ปลาดุกอุย. (ดู ดุก). |
| อุย ๓, อุ่ย | อ. คำที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกเจ็บเช่นถูกหยิก, อูย ก็ใช้. |
| อุยหน่า, อุ่ยหน่า | อ. คำที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกเจ็บเช่นถูกหยิก. |
| อุยยาน | น. อุทยาน, สวนเป็นที่รื่นรมย์. |
| อุยยาม | น. ความหมั่น, ความบากบั่น, ความขยันขันแข็ง. |
| อุยโยค | น. การจากไป, ความเสื่อมสิ้น |
| อุยโยค | ความตาย. |
| ดุก | น. ชื่อปลานํ้าจืดทุกชนิดในสกุล Clarias วงศ์ Clariidae ไม่มีเกล็ด มีเงี่ยงเฉพาะที่ครีบอก ส่วนใหญ่ครีบหลังและครีบก้นยาวแต่ไม่ติดต่อกับครีบหาง เช่น ดุกอุย ( C. macrocephalus Günther) ซึ่งมีขอบปลายกระดูกท้ายทอยมน กลม ดุกด้าน [ C. batrachus (Linn.) ] ซึ่งมีขอบปลายกระดูกท้ายทอยแหลม ดุกลำพัน [ C. nieuhofi (Valenciennes) ] ซึ่งมีครีบหลังและครีบก้นยาวต่อเนื่องกับครีบหาง. |
| ตะเภา ๒ | น. ชื่อไก่ชนิดเดียวกับไก่บ้าน ลำตัวอ้วนป้อม เหนียงสั้นและกลม มีขนมากทั้งขนแข็งและขนอุยหลายสี ส่วนใหญ่มีขนที่แข้ง มีหางสั้นและแผ่กว้างที่ฐาน ในอดีตเป็นไก่ที่บรรทุกมากับเรือสำเภาหรือเรือตะเภาจากประเทศจีน จึงเรียกว่า ไก่ตะเภา. |
| แร้ง | น. ชื่อนกขนาดใหญ่หลายชนิด ในวงศ์ Accipitridae หัวเล็ก ลำคอไม่มีขนหรือเป็นขนอุยห่าง ๆ ปีกกว้าง หางสั้น ทำรังแบบง่าย ๆ ด้วยกิ่งไม้บนต้นไม้สูง กินซากสัตว์ ไม่ล่าเหยื่อเหมือนเหยี่ยวและอินทรีทั่วไป เช่น แร้งเทาหลังขาว [ Gyps bengalensis (Gmelin) ] แร้งดำหิมาลัย [ Aegypius monachus (Linn.) ] พญาแร้ง [ Sarcogyps calvus (Scopoli) ], อีแร้ง ก็เรียก. |
| อูย | ว. คำที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกเจ็บหรือถูกหยิก, อุย หรือ อุ่ย ก็ใช้. |