| china clay | (n) ดินขาว, See also: ดินขาวใช้ทำกระเบื้อง, ดินเกาลิน, ดินเกาเหลียง, Syn. kaolin, porcelain clay |
| china clay | n. ดินที่ใช้ทำเครื่องดินเผา |
| china clay | ไชนาเคลย์ [ธรณีวิทยา๑๔ ม.ค. ๒๕๔๖] |
| China Clay | ดินเหนียว [การแพทย์] |
| เกาลิน | (n) Kaolin, See also: china clay, Syn. เกาเหลียง, ดินเกาลิน, ดินเกาเหลียง, Example: ดินเกาลินเกิดจากจากการแปรสภาพของหินแกรนิตเป็นหินฟันม้า มีความบริสุทธิ์สูง, Thai Definition: ชื่อดินชนิดหนึ่ง ใช้ปั้นทำเครื่องเคลือบดินเผาได้ดี, Notes: (จีน) |
| ดินเกาลิน | (n) kaolin, See also: China clay, Syn. ดินเกาเหลียง |
| ดินเกาเหลียง | (n) kaolin, See also: China clay, Syn. ดินเกาลิน |
| china clay | (n) a fine usually white clay formed by the weathering of aluminous minerals (as feldspar); used in ceramics and as an absorbent and as a filler (e.g., in paper), Syn. terra alba, porcelain clay, kaoline, china stone, kaolin |
| 高陵土 | [こうりょうど, kouryoudo] (n) (obsc) (See カオリン) China clay; porcelain clay [Add to Longdo] |
| 磁鉱 | [じこう, jikou] (n) (1) kaolin; China clay; (2) (abbr) (See 磁鉄鉱) magnetite [Add to Longdo] |