disconsolate | (ดิสคอน'ซะลิท) adj. หดหู่ใจ, เศร้า |
disconsolate | (adj) สิ้นหวัง, เศร้าสลด, สิ้นหวัง, หดหู่, กลัดกลุ้ม |
จ๋อย | [jǿi] (adj) EN: disconsolate ; dejected |
วังเวง | [wangwēng] (adv) EN: disconsolately |
Consolate | v. t. [ L. consolatus, p. p. See Console, v. t. ] To console; to comfort. [ Obs. ] Shak. [ 1913 Webster ] |
遣る瀬無い;遣る瀬ない;やる瀬ない | [やるせない, yarusenai] (adj-i) helpless; cheerless; miserable; disconsolate; dreary; downhearted [Add to Longdo] |