20 Results for rankle
/แร้ง เขิ่ล/     /R AE1 NG K AH0 L/     /rˈæŋkəl/
ฝึกออกเสียง
หรือค้นหา: -rankle-, *rankle*

NECTEC Lexitron Dictionary EN-TH
rankle(vt) ทำให้คับแค้นใจ, See also: ทำให้เจ็บแสบ, Syn. aggravate, embitter
rankle(vi) คับแค้นใจ, See also: เจ็บแสบ, Syn. anger, pain

Hope Dictionary
rankle(แรง'เคิล) vt. ทำให้คับแค้นใจ, ทำให้เจ็บใจ. vi. คับแค้นใจ, ปวดร้าวใจ., See also: ranklingly adv., Syn. irritate, fester, embitter

Nontri Dictionary
rankle(vi) ระบม, ปวดร้าว, ยอก, คับแค้นใจ

ตัวอย่างประโยคจาก Open Subtitles
**ระวัง คำแปลอาจมีข้อผิดพลาด**
Does it rankle, being separated in this way? ถูกแยกกันอยู่แบบนี้ปวดร้าวมั้ย Gandhi (1982)
It rankles me; I'm rankled. ทำให้ฉับคับอกคับใจ Harbingers in a Fountain (2009)

ตัวอย่างประโยคจาก Tanaka JP-EN Corpus
rankleHis bitter words still rankle in my mind.

NECTEC Lexitron-2 Dictionary (TH-EN)
เจ็บแค้น(v) rankle, See also: bear someone malice, bear someone a grudge, have/harbour/nurse a grudge against, bear/habo, Syn. โกรธแค้น, แค้น, Example: พ่อเจ็บแค้นแทนลูกที่ถูกเขารังแก, Thai Definition: ผูกใจเจ็บ
เจ็บร้อน(v) be indignant, See also: rankle, habour malice, Example: อังศุมาลินเป็นสาวปัญญาชนที่เจ็บร้อนกับภาวะอันเปรียบเสมือนบ้านเรือนถูกย่ำยีเมื่อกองทัพญี่ปุ่นยกเข้าเมืองไทย, Thai Definition: เป็นเดือดเป็นแค้น

Volubilis Dictionary (TH-EN-FR)
แค้น[khaēn] (v) EN: harbour resentment against ; be resentful ; feel aggrieved ; have malice ; rankle  FR: avoir de la rancoeur ; être indigné ; enrager
แค้นใจ[khaēnjai] (v) EN: be angry ; be furious ; rankle ; be enraged  FR: être furieux ; être dépité ; enrager ; en vouloir à
กลัดกลุ้ม[klatklum] (v) EN: worry ; be worried ; feel depressed ; rankle   FR: être inquiet ; être anxieux ; être angoissé ; stresser

CMU Pronouncing Dictionary
rankle
 /R AE1 NG K AH0 L/
/แร้ง เขิ่ล/
/rˈæŋkəl/
rankled
 /R AE1 NG K AH0 L D/
/แร้ง เขิ่ล ดึ/
/rˈæŋkəld/
rankles
 /R AE1 NG K AH0 L Z/
/แร้ง เขิ่ล สึ/
/rˈæŋkəlz/

Oxford Advanced Learners Dictionary
rankle
 (vi) /r a1 ng k l/ /แรง ขึ ล/ /rˈæŋkl/
rankled
 (vi, vi) /r a1 ng k l d/ /แรง ขึลึ ดึ/ /rˈæŋkld/
rankles
 (vi) /r a1 ng k l z/ /แรง ขึลึ สึ/ /rˈæŋklz/

Collaborative International Dictionary (GCIDE)
Rankle

v. i. [ imp. & p. p. Rankled p. pr. & vb. n. Rankling ] [ From Rank, a. ] 1. To become, or be, rank; to grow rank or strong; to be inflamed; to fester; -- used literally and figuratively. [ 1913 Webster ]

A malady that burns and rankles inward. Rowe. [ 1913 Webster ]

This would have left a rankling wound in the hearts of the people. Burke. [ 1913 Webster ]

2. To produce a festering or inflamed effect; to cause a sore; -- used literally and figuratively; as, a splinter rankles in the flesh; the words rankled in his bosom. [ 1913 Webster ]

Rankle

v. t. To cause to fester; to make sore; to inflame. [ R. ] Beau. & Fl. [ 1913 Webster ]


Time: 1.503 secondsLongdo Dict -- https://dict.longdo.com/