| กรีดกราย | (-กฺราย) ว. อาการที่เดินทอดแขนและจีบนิ้ว, มีท่าทางหยิบหย่ง, เช่น มัวแต่เดินกรีดกรายอยู่นั่นแหละ เมื่อไหร่จะทำงานเสร็จเสียที. |
| ฉุยฉาย | ว. กรีดกราย. |
| โชย, โชยชาย | เดินกรีดกราย. |
| นวย | ก. เยื้องกราย, กรีดกราย, เช่น งามหัตถ์งามกรช่างอ่อนระทวย ช่างนาดช่างนวยสวยยั่วนัยนา (ฉุยฉายพราหมณ์) |
| นวยนาด | ก. เยื้องกราย, กรีดกราย |
| ประจิ้มประจ่อง | ก. หยิบหย่ง, ดัดจริตกรีดกราย. |
| ประอรประเอียง | ว. งามกรีดกราย, เคล้าพิงอิงเอียง. |
| ป้อ | ว. อาการของไก่ที่คึกกรีดปีกไปมา, มีอาการกรีดกราย หยิบหย่ง |
| ผู้ดีแปดสาแหรก | โดยปริยายหมายถึง คนที่ทำกรีดกรายเอาอย่างผู้ดี. (ดู แปดสาแหรก ประกอบ ). |
| พร้า | (พฺร้า) น. มีดขนาดใหญ่, ถ้าเป็นรูปเพรียวยาวสำหรับถือกรีดกราย เรียกว่า พร้ากราย หรือ มีดกราย ทางถิ่นปักษ์ใต้เรียกว่า พร้าโอ หรือ มีดโอ, ถ้าปลายเป็นขอมีด้ามยาวสำหรับใช้เกี่ยวตัด เรียกว่า พร้าขอ หรือ มีดขอ, ถ้าปลายงุ้ม สันหนา และด้ามสั้น เรียกว่า พร้าโต้, มีดโต้ หรือ อีโต้ ก็เรียก, ถ้าเป็นรูปเพรียวยาวด้ามงอ ๆ สำหรับหวดหญ้า เรียกว่า พร้าหวด หรือ มีดหวด, ถ้าปลายแบนโตมีคม สำหรับขุดดินได้ เรียกว่า พร้าเสียม, ถ้าปลายตัดมีรูปโค้งนิด ๆ เรียกว่า พร้าถาง. |
| พิลาส | (พิลาด) ก. กรีดกราย, เยื้องกราย |
| มีดกราย | น. มีดขนาดใหญ่ รูปเพรียวยาว หัวตัด ใช้ถือกรีดกราย, พร้ากราย พร้าโอ หรือ มีดโอ ก็เรียก. |
| รำแพน | ก. แผ่หางกระดกขึ้นหรือแผ่ปีกแล้วเดินกรีดกรายไปมา (ใช้แก่นกยูง นกหว้า และนกแว่น). |
| ลอยชาย | กรีดกราย เช่น เดินลอยชายไม่ทำอะไรเลย, โดยปริยายหมายความว่า ไม่มีผู้ขัดขวาง เช่น ข้าศึกเดินลอยชายเข้าเมือง. |
| ลอยนวล | กรีดกราย เช่น แทนที่จะไปโรงเรียน กลับไปเดินลอยนวลอยู่ที่ห้างสรรพสินค้า. |
| สำรวย | ว. ทำกิริยากรีดกรายหยิบหย่ง, เอาแต่แต่งตัว, เช่น ท่าทางสำรวยอย่างนี้ คงจะทำงานหนักไม่ไหว. |
| สำอาง | ว. ที่ทำให้งามสะอาดหมดจด, งามสะอาดหมดจด, งามกรีดกรายหยิบหย่ง เช่น เขาเป็นหนุ่มสำอางท่าทางกรีดกราย. |
| หยิบหย่ง, หยิบโหย่ง | ว. กรีดกราย, ทำอะไรไม่จริงจัง, ไม่เอาการเอางาน, เช่น ท่าทางหยิบโหย่งอย่างนี้ จะไปทำมาหากินอะไรได้. |