| กึกก้อง | ว. ดังสนั่น, ดังมาก. |
| กรัง ๒ | (กฺรัง) น. เนิน เช่น กึกก้องไพรกรัง (อนิรุทธ์), อเนกทั่วไพรกรัง (ดุษฎีสังเวย). |
| กาหล | (-หน) ว. เอะอะอื้ออึง เช่น แตกตื่นกันกาหลอลหม่าน, ยามพลบสยงกึกก้อง กาหล แม่ฮา (กำสรวล). |
| เกริก | (เกฺริก) ว. กึกก้อง, ดังสนั่น, เลื่องลือ, ยิ่ง. |
| โกญจ-นาท | น. การบันลือเสียงเหมือนนกกระเรียน, ความกึกก้อง, (โดยมากใช้แก่เสียงช้าง). |
| โกลาหล | (-หน) น. เสียงกึกก้อง. |
| ครรชิต | (คันชิด) ก. คำรน, บันลือเสียง, เอิกเกริก, กึกก้อง, กระหึม, เช่น ครรชิตฤทธิ์ราวี (ลอ). |
| ครืน ๓, ครื้น, ครืนครั่น, ครื้นครั่น | (คฺรืน, คฺรื้น, -คฺรั่น) ว. เอิกเกริก, กึกก้อง, สนั่น, มากด้วยกัน. |
| คฤโฆษ | (คะรึโคด) ก. กึกก้อง, ดังลั่น, เช่น คฤโฆษกลองฆ้องเคล้า คลี่ดูริย (ยวนพ่าย). |
| เครง, เครงครา | (เคฺรง, -คฺรา) ว. อึกทึก, กึกก้อง, เช่น หนึ่งกล้วยออกเครือเครงครา กลางลำมายา (อภิไธยโพธิบาทว์). |
| แครง ๓ | (แคฺรง) ว. อึกทึก, กึกก้อง, เช่น อย่างแครงครวญ (กล่อมช้างของเก่า), สงครามแครง ฟ้งเฟือด (ม. คำหลวง วนปเวสน์). |
| โครงแคร | (โคฺรงแคฺร) ว. ครื้นเครง, อึกทึก, กึกก้อง, เช่น เสียงฉะฉาวโครงแคร (สมุทรโฆษ). |
| โฆษิต | ก. กึกก้อง, ป่าวร้อง. |
| เถกิง | (ถะเกิง) ว. สูงศักดิ์, รุ่งเรือง, กึกก้อง, ลือลั่น, ใช้แผลงเป็น ดำเกิง ก็มี. |
| เทง, เท้ง ๑ | ก. ทุบ, เคาะ, เช่น อันว่าพระมหาสัตว์ก็ถามเพื่อว่าดึกดื่น ตื่นนอนใครแลมาเทงทรวารพระกุฎีกูดังนี้ (ม. คำหลวง กุมาร), ตระบัดก็ให้เท้ง กระทุ่มเภรียครืนเครง กึกก้องบันลือเลวง (อนิรุทธ์). |
| ธรณิน | (ทอระ-) น. ธรณี, แผ่นดิน, เช่น กึกก้องสะเทือนธรณิน (ลอ). |
| นฤ- ๒ | (นะรึ-) ว. ไม่มี, ออก, มักใช้นำหน้าศัพท์อื่น เช่น นฤมล ว่า ไม่มีมลทิน นฤทุกข์ ว่า ไม่มีทุกข์, นฤโฆษ ว่า ดังออก, กึกก้อง. |
| นฤโฆษ | (นะรึโคด) ก. ดังออก, กึกก้อง. |
| นฤนาท | (นะรึนาด) น. ความกึกก้อง |
| นินนาท, นินาท | (นินนาด, นินาด) น. ความกึกก้อง, การบันลือ. |
| นิรโฆษ | (-ระโคด) น. เสียงดัง, เสียงกึกก้อง. |
| นีรนาท | ก. กึกก้อง เช่น ปฐพีนีรนาทหวาดไหว (คำพากย์), เนียรนาท ก็ใช้. |
| เนียรนาท | (เนียระนาด) ก. กึกก้อง เช่น เสียงฆ้องกลองประนังเนียรนาท สะเทือนท้องวนาวาสหิมวันต์ (ม. ร่ายยาว นครกัณฑ์), นีรนาท ก็ใช้. |
| สนั่น | (สะหฺนั่น) ว. กึกก้อง, ดังลั่น, ดังมาก, เช่น ฟ้าผ่าเสียงดังสนั่น. |
| อุโฆษ | (-โคด) ว. กึกก้อง. |
| hue and cry | (idm) การส่งเสียงประท้วงกึกก้อง |
| loud | (adj) ดัง, See also: ส่งเสียงดัง, อึกทึก, กึกก้อง, Syn. resounding, deafening, stentorian, Ant. quiet, soft |
| loud | (adv) อย่างเสียงดัง, See also: อย่างอึกทึก, อย่างกึกก้อง, Syn. aloud, Ant. quietly, softly |
| loudly | (adv) อย่างเสียงดัง, See also: อย่างอึกทึก, อย่างกึกก้อง, Syn. aloud, Ant. quietly |
| peal | (n) เสียงกระหึ่ม, See also: เสียงกึกก้อง, เสียงกังวาน, เสียงดังลั่น, Syn. resounding, reverberation |
| peal | (vi) ส่งเสียงกึกก้อง, See also: ส่งเสียงดังลั่น, Syn. resound |
| resounding | (adj) ซึ่งดังกึกก้อง, See also: กึกก้องไปด้วยเสียง, Syn. echoing, resonant |
| vocal | (adj) ที่กึกก้อง, See also: ที่มีเสียงดัง |
| clamorous | (adj) กึกก้อง, ดัง, เอ็ดตะโร, อลหม่าน |
| clamour | (vt) ส่งเสียงดัง, ส่งเสียงกึกก้อง, ส่งเสียงเอ็ดตะโร, โห่ร้อง |
| echo | (n) เสียงก้อง, เสียงสะท้อน, เสียงกึกก้อง, การสะท้อนกลับ |
| loud | (adj) ดัง, กึกก้อง, จุ้นจ้าน, อึกทึก |
| roar | (n) เสียงคำราม, เสียงกึกก้อง, เสียงอึกทึกครึกโครม |