| ชิวหา | (n) tongue, Syn. ลิ้น, Example: นางสามารถพลิกพลิ้วชิวหาให้เป็นคุณแก่ตนเองได้ |
| ชิวหา | น. ลิ้น. |
| ชิวหาสดมภ์ | น. ชื่อโรคลม ตามตำราแพทย์แผนโบราณว่าทำให้มีอาการลิ้นกระด้างคางแข็ง. |
| อายตนะ | (-ยะตะนะ) น. เครื่องรู้และสิ่งที่รู้ เช่น ตาเป็นเครื่องรู้ รูปเป็นสิ่งที่รู้, ในพระพุทธศาสนาหมายถึง จักษุ โสต ฆาน ชิวหา กาย ใจ เรียกว่า อายตนะภายใน เป็นเครื่องติดต่อกับอายตนะภายนอก คือ รูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ธรรมารมณ์. |
| ชิวหา | [chiuhā] (n) EN: tongue FR: langue [ f ] |