| ตีรันฟันแทง | (v) fight, See also: quarrel and fight, brawl, Example: ผมขออย่างเดียวเท่านั้น อย่าเข้ามาตีรันฟันแทงกันภายในหมู่บ้านก็แล้วกัน, Thai Definition: ปะทะกันด้วยอาวุธนานาชนิด |
| รัน | ก. ตี เช่น อย่าเอาไม้สั้นไปรันขี้, มักใช้ว่า ตีรันฟันแทง. |
| ลงมีดลงไม้ | ก. ตีรันฟันแทง. |
| หัวไม้ | น. นักเลงที่ชอบตีรันฟันแทง, มักเรียกว่า นักเลงหัวไม้. |
| bruiser | (บรู'เซอะ) n. คนที่แข็งแรงสูงใหญ่, คนที่ชอบตีรันฟันแทง |
| gamecock | n. ไก่ชน, ไก่ตี, คนที่ชอบตีรันฟันแทง |
| belligerent | (adj) ชอบรบกัน, ชอบสงคราม, กระหายสงคราม, ชอบตีรันฟันแทง |
| fray | (n) การทะเลาะวิวาท, การชกต่อย, การต่อสู้, การตีรันฟันแทง |