| ตากตน | ก. นอนแผ่, นอนหงาย, เช่น ผลักให้ตากตนอยียด ชรดียดด้าวดิ้นดรนอนอยู่แล (ม. คำหลวง กุมาร). |
| แบหลา | (แบหฺลา) ว. อาการที่นอนแผ่กางมือกางเท้า ในคำว่า นอนแบหลา เช่น อันข้าวเหนียวกินดีแต่ขี้เกียจ ลงนอนเหยียดแบหลาไม่ว่าขาน (นิ. พระปฐม). |
| แผ่กระจาด | ก. นอนแผ่เต็มที่ เช่น ลงไปแผ่กระจาดอยู่บนร้านข้างโรงยี่เกแล้ว (รัตนทวารา). |
| grabble | (vi) นอนเหยียด, See also: นอนแผ่ |
| measure out one's length | (idm) ล้มลง (นอนแผ่) |
| stretch out | (phrv) นอนแผ่, See also: นอนแผ่หลา, Syn. spread out |