| บันลือ | ก. เปล่งเสียงดังก้อง เช่น บันลือสีหนาท |
| บันลือ | โด่งดัง, เลื่องลือ, เช่น ข่าวบันลือโลก. |
| โกญจ-นาท | น. การบันลือเสียงเหมือนนกกระเรียน, ความกึกก้อง, (โดยมากใช้แก่เสียงช้าง). |
| ครรชิต | (คันชิด) ก. คำรน, บันลือเสียง, เอิกเกริก, กึกก้อง, กระหึม, เช่น ครรชิตฤทธิ์ราวี (ลอ). |
| เทง, เท้ง ๑ | ก. ทุบ, เคาะ, เช่น อันว่าพระมหาสัตว์ก็ถามเพื่อว่าดึกดื่น ตื่นนอนใครแลมาเทงทรวารพระกุฎีกูดังนี้ (ม. คำหลวง กุมาร), ตระบัดก็ให้เท้ง กระทุ่มเภรียครืนเครง กึกก้องบันลือเลวง (อนิรุทธ์). |
| นท | (นด) น. ผู้บันลือ, ผู้ร้อง, ผู้ลั่น |
| นฤนาท | การบันลือ. |
| นาท | น. ความบันลือ |
| นาท | เสียงบันลือ, เสียงร้อง, เช่น สีหนาท. |
| นินนาท, นินาท | (นินนาด, นินาด) น. ความกึกก้อง, การบันลือ. |