| ผู้ถูกกล่าวหา | น. บุคคลผู้ถูกกล่าวหาว่ากระทำความผิดในทางอาญา ทางวินัยหรือจรรยาบรรณ หรือกระทำการอันฝ่าฝืนกฎหมายอื่น. |
| คำให้การ | น. ถ้อยคำหรือข้อความที่ผู้ถูกกล่าวหาหรือถูกฟ้อง รับ ภาคเสธ ปฏิเสธ หรือแก้ข้อหาในคดีที่ถูกกล่าวหาหรือถูกฟ้องในคดีอาญา หรือที่คู่ความฝ่ายหนึ่งยกเป็นข้อต่อสู้ในคดีแพ่งหรือในคดีปกครอง. |
| ผู้ถูกกล่าวหา | [phū thūk klāohā] (n, exp) EN: accused |
| accused | (n) ผู้ต้องหา, See also: จำเลย, ผู้ถูกกล่าวหา |
| alibi | (n) คำกล่าวอ้างที่ผู้ถูกกล่าวหาอ้างว่าได้อยู่ที่อื่นขณะเกิดเหตุ, Syn. proof of absence, defense, defense of being elsewhere |
| culprit | (n) ผู้ถูกกล่าวหา, See also: จำเลย |
| defendant | (n) จำเลย (คำย่อคือ def., dft), See also: ผู้กระทำผิด, ผู้ถูกกล่าวหา, Syn. respondent, correspondent |
| suspect | (n) ผู้ต้องสงสัย, See also: ผู้ถูกกล่าวหา, ผู้ถูกสงสัย, จำเลย, Syn. defendant, the accused |
| accused | (อะคิวซดฺ') adj., n. ซึ่งถูกกล่าวหาหรือฟ้องร้อง, ผู้ถูกกล่าวหาหรือฟ้องร้อง |
| accused | (n) จำเลย, ผู้ถูกกล่าวหา |