| ionic bond | พันธะไอออนิก, พันธะที่ยึดเหนี่ยวอะตอมของธาตุให้อยู่ร่วมกัน โดยที่อะตอมของธาตุหนึ่งให้อิเล็กตรอนและอะตอมของอีกธาตุหนึ่งรับอิเล็กตรอน แล้วเกิดเป็นสารประกอบไอออนิก [พจนานุกรมศัพท์ สสวท.] |
| ionic compound | สารประกอบไอออนิก, สารประกอบที่มีอะตอมยึดกันด้วยพันธะไอออนิก เช่น KCI, AgBr เป็นต้น [พจนานุกรมศัพท์ สสวท.] |
| chemical bond [ bond ] | พันธะเคมี, แรงยึดเหนี่ยวระหว่างอะตอมหรือไอออนเข้าไว้ด้วยกันเป็นโมเลกุลหรือเป็นกลุ่มอะตอม ตัวอย่างเช่น พันธะไอออนิก พันธะโคเวเลนต์ [พจนานุกรมศัพท์ สสวท.] |
| พันธะไอออนิก | [phantha ai-ønik] (n, exp) EN: ionic bond |