| ระเบ็ง | (n) kind of royal amusement, See also: kind of palace theatrical performance, Syn. ระบำ, Thai Definition: การมหรสพชนิดหนึ่งที่แสดงในงานพระราชพิธีสมโภช |
| ระเบ็ง | (adj) loud, See also: noisy, uproarious, tumultuous, Syn. ละเม็ง, ระเม็งเซ็งแซ่, อื้ออึง, ดังระงม, Thai Definition: ดัง, อื้ออึงเซ็งแซ่ไปหมด |
| ระเบ็งเซ็งแซ่ | (adv) noisily, See also: vociferously, tumultuously, clamorously, Example: ประชาชนโห่ร้องแสดงความยินดีกันอย่างระเบ็งเซ็งแซ่ |
| ระเบ็งเซ็งแซ่ | (adj) noisy, See also: vociferous, tumultuous, clamorous, Syn. อื้ออึง, Example: เสียงระฆังบอกเวลาเลิกเรียนดังขึ้นพร้อมกับเสียงระเบ็งเซ็งแซ่ของเด็กๆ |
| ตระเบ็ง | (ตฺระ-) ก. ตะเบ็ง, เขียนเป็น ตรเบง ก็มี เช่น ย่อมพลแขงตรเบงล่ำสนน ย่อมพลขันธ์ตรเบงล่ำสู้ (ม. คำหลวง มหาราช). |
| ร้องระเบ็งเซ็งแซ่ | ก. ร้องดังอื้ออึงแซ่ไปหมด. |
| ระเบ็ง ๑ | น. การมหรสพชนิดหนึ่งของหลวง ที่แสดงในงานพระราชพิธีสมโภช เช่น พระราชพิธีโสกันต์. |
| ระเบ็ง ๒ | ว. ดัง, ดังอื้ออึงแซ่ไปหมด, มักใช้เข้าคู่กับคำ เซ็งแซ่ เป็น ระเบ็งเซ็งแซ่, ละเบ็ง ก็ว่า. |
| แทงวิสัย | ชื่อการละเล่นของหลวงอย่างหนึ่งใน ๕ ชนิด ได้แก่ ระเบ็ง โมงครุ่ม กุลาตีไม้ กระอั้วแทงควาย และแทงวิสัย ผู้เล่นแทงวิสัยแต่งตัวเป็นเซี่ยวกาง แล้วรำทวนสู้กัน. |
| เบ่ง | ก. ตะเบ็ง เช่น เบ่งเสียง, พยายามขับดันสิ่งเช่นอุจจาระปัสสาวะเป็นต้นให้ออกมา เช่น เบ่งอุจจาระเบ่งปัสสาวะ เบ่งลูก, ทำให้พองตัวขึ้นหรือขยายตัวออก เช่น อึ่งอ่างเบ่ง เบ่งกล้าม |
| ละเบ็ง | ว. ดัง, ดังอื้ออึงแซ่ไปหมด, ระเบ็ง ก็ว่า. |
| โอละพ่อ | น. คำขึ้นต้นที่พวกระเบ็งร้องและรำในการมหรสพของหลวงเช่นพระราชพิธีโสกันต์. |