| วลาหก | (วะลาหก) น. เมฆ. |
| กระลอก | (-หฺลอก) ว. มีประกาย, เป็นประกาย, เช่น เนมินท์พิศทรงเหมือนกงรถ จอมบรรพตเลิศล้วนมณีผา กระลอกรุ่งพุ่งพรายถึงเมฆา เล่ห์วลาหกทิพอันพรอยพรำ (สมบัติอมรินทร์), ใช้เข้าคู่กับคำ กระลับ หรือ กระลาย เป็น กระลับกระลอก หรือ กระลายกระลอก. |
| ชื้อ | ว. เย็นเยือก, ชื้น, ร่ม เช่น ร่มไซรใบชิด ชรอื้อชื้อฉาย (สรรพสิทธิ์), บัดดลวลาหกชื้อ ชรอับ อยู่แฮ (ตะเลงพ่าย). |
| บรรลาย ๑ | (บัน-) ก. ปราย, โปรย, เช่น หยั่งหยาดวลาหกบรรลาย (อุเทน). |