กลืน | (กฺลืน) ก. อาการที่ทำให้อาหารหรือสิ่งอื่น ๆ ที่อยู่ในปากล่วงลำคอลงไป, โดยปริยายใช้หมายถึงอาการที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น ก็ใช้ว่า กลืน ได้ ในความหมายเช่นทำให้หายหรือให้สูญไป เช่น ถูกกลืนชาติ, อดกลั้นไม่สำแดงให้ปรากฏออกมา เช่น กลืนทุกข์ กลืนโศก, ประสานกันหรือเข้ากันได้สนิทดี เช่น สีกลืนกัน. |
ขาดลอย | ก. สูญไปโดยไม่มีหวังว่าจะได้คืน เช่น ว่าวขาดลอย, เด็ดขาด เช่น ชนะขาดลอย. |
สูญ | ก. ทำให้หายสิ้นไป เช่น คนโบราณใช้ปูนแดงสูญฝี, หายไป เช่น ทรัพย์สมบัติสูญไปในกองเพลิง. |
สูญเสีย | ก. สูญไปทั้งหมดหรือเพียงบางส่วน เช่น สูญเสียชีวิต สูญเสียทรัพย์สมบัติ สูญเสียอวัยวะ. |
เสีย ๑ | สูญไป, หมดไป, สิ้นไป, เช่น เสียแขน เสียชีวิต เสียทรัพย์ |
เสื่อมสูญ | ก. ค่อย ๆ ลดน้อยลงไปจนหมดสิ้น เช่น มีผู้พยากรณ์ว่า พระพุทธศาสนากำลังเสื่อมสูญไป พอครบ ๕, ๐๐๐ ปีก็สูญสิ้น. |
melt | (เมลทฺ) { melted, melted/molten, melting, melts } vi., vt. (ทำให้) ละลาย, หลอม, สูญไป, ผ่านไป, เปลี่ยนเป็น, ใจอ่อน. n. การหลอมเหลว, สิ่งที่หลอมเหลว, Syn. fuse |
perpetuate | (เพอเพช'ชุเอท) vt. ทำให้ถาวร, ทำให้ไม่สูญไป, ทำให้เป็นอมตะ., See also: perpetration n. perpetuator n., Syn. continue |
melt | (vi, vt) หลอมเหลว, ละลาย, สูญไป |