| เรี่ยราย | ก. กระจายเกลื่อนไป เช่น กินข้าวหกเรี่ยรายไปทั่ว หมาคุ้ยขยะตกเรี่ยราย. |
| กระจัดกระจาย | ว. เรี่ยรายไป, แตกฉานซ่านเซ็นไป, ไม่รวมอยู่ในพวกเดียวกัน. |
| กล่น | (กฺล่น) ก. เกลื่อนกลาด, ดื่นดาษ, เรี่ยรายอยู่. |
| กลาดเกลื่อน | (-เกฺลื่อน) ว. ดาษดื่น, เรี่ยรายหรือกระจัดกระจายอยู่ทั่วไป, เกลื่อนกลาด ก็ว่า. |
| กะเรี่ยกะราด | ว. เรี่ยราย, กระจัดกระจาย |
| เกลื่อน ๑ | (เกฺลื่อน) ว. เรี่ยรายหรือกระจัดกระจายอยู่ทั่วไป เช่น ลอยเกลื่อน หล่นเกลื่อน. |
| ปกิณก-, ปกิณกะ | (ปะกินนะกะ-) ว. เรี่ยราย, เบ็ดเตล็ด, กระจาย, ระคนกัน, คละกัน, (มักใช้ประกอบหน้าศัพท์) เช่น ปกิณกคดี. |
| ประกีรณกะ, ประเกียรณกะ | (-กีระนะกะ, -เกียนระนะกะ) ว. เรี่ยราย, เบ็ดเตล็ด, กระจาย, ระคนกัน, คละกัน. |
| ประปราย | (-ปฺราย) ว. มีกระจายอยู่ห่าง ๆ เช่น ผมหงอกประปราย ผลไม้ติดประปราย, มีห่าง ๆ เป็นระยะ ๆ, เรี่ยราย, เล็กน้อย, เช่น ยิงกันประปราย. |
| ระเนนระนาด, ระเนระนาด | ว. เกลื่อนกลาด (ใช้แก่สิ่งที่อยู่ในลักษณะที่ล้มทับกันอยู่เรี่ยรายมากมาย). |
| ราด | ก. เทของเหลว ๆ เช่นนํ้าให้กระจายแผ่ไปหรือให้เรี่ยรายไปทั่ว เช่น ราดนํ้า ก๋วยเตี๋ยวราดหน้า ข้าวราดแกง, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เยี่ยวราด ขี้ราด. |
| เลเพ | ว. เรี่ยราย, ไม่รวมกัน. |
| เลอะ | ว. เปื้อน เช่น เสื้อเลอะเขม่า หน้าเลอะหมึก, เปรอะไปด้วยสิ่งเปียก ๆ แฉะ ๆ มีลักษณะเละอย่างโคลนเลน เช่น ย่ำโคลนขึ้นบ้านเลอะหมด, เรี่ยรายกระจัดกระจายไปทั่วอย่างไม่มีระเบียบ เช่น วางข้าวของไว้เลอะเต็มห้อง, โดยปริยายหมายความว่า วุ่นวายสับสน เช่น เรื่องนี้ชักเลอะกันใหญ่ ผ้าดอกเลอะ |
| สรล้าย | (สฺระหฺล้าย) ก. สลาย, แตก, กระจาย, เรี่ยราย, เป็นแนวติด ๆ กันไป. |