| โฆษะ | ว. ก้อง, เสียงสระหรือพยัญชนะซึ่งขณะที่เปล่งออกมาเส้นเสียงสั่นในภาษาไทยได้แก่เสียง บ ด เมื่อเป็นพยัญชนะต้น เสียง ง น ม ย ร ล ว และเสียงสระทุกเสียง, (ไว) เรียกพยัญชนะในภาษาบาลีและสันสกฤตที่มีเสียงก้องว่า พยัญชนะโฆษะ ได้แก่ พยัญชนะตัวที่ ๓, ๔, ๕ ของวรรค และ ย ร ล ว ห ฬ. |
| จ๋ะ ๒ | ว. เสียงประกอบคำเรียก เช่น แม่จ๋ะ (เป็นเสียงสั้นจากคำ จ๋า). |
| นาง ๑ | คำเรียกหรือคำนำหน้าชื่อหญิงที่มีพฤติกรรมไม่ดีหรือน่ารังเกียจเป็นต้น เช่น นางแพศยา มักออกเสียงสั้นว่า นัง เป็น นังแพศยา |
| บังคับลหุ | น. กฎเกณฑ์ของการประพันธ์ที่บัญญัติให้ใช้พยางค์ที่มีเสียงเบา คือ พยางค์ที่ประกอบด้วยสระเสียงสั้นที่ไม่มีตัวสะกด เช่น ละ ติ ลุ. |
| ไม้ไต่คู้ | น. เครื่องหมายชนิดหนึ่งรูปดังนี้ ็ ทำให้คำนั้น ๆ มีเสียงสั้น. |
| ระรัว | ว. รัว ๆ, สั่นถี่ ๆ, สั่นสะท้าน, เช่น กลัวจนตัวสั่นระรัว เสียงสั่นระรัว. |
| รัสสระ | (รัดสะสะหฺระ) น. สระที่มีเสียงสั้น ในภาษาบาลีได้แก่ อ อิ อุ, ในภาษาสันสกฤตได้แก่ อ อิ อุ ฤ ฦ, ในภาษาไทยได้แก่ อ อิ อึ อุ เอะ แอะ โอะ เอาะ เออะ เอียะ เอือะ อัวะ ฤ ฦ อำ ใอ ไอ เอา. |
| ลหุ | ใช้ในตำราฉันทลักษณ์ หมายถึง พยางค์ที่มีเสียงเบา ได้แก่ พยางค์ที่ประกอบด้วยสระเสียงสั้นที่ไม่มีตัวสะกด เช่น จะ มิ ดุ, ใช้เครื่องหมาย ุ แทน, คู่กับ ครุ ซึ่งใช้เครื่องหมาย ั แทน. |
| เสียงกระเส่า | น. เสียงสั่นเครือและเบา. |
| เห่า ๑ | ก. อาการส่งเสียงสั้น ๆ ของหมา. |
| jar | (จาร์) { jarred, jarring, jars } n. กระปุก, ขวดปากกว้าง, เหยือก, โอ่ง, ไห, โถ, เสียงสั่นสะเทือนระคายหู, การสั่นสะเทือน, อาการช็อค, ความไม่เห็นด้วย v. สั่นสะเทือน, ขัดแย้ง, ชนโครม, ไม่เห็นด้วย, See also: jaringly adv. ดูjar, Syn. vibrate |
| purr | (เพอ) n., v. (เกิด) เสียงคล้ายเสียงหายใจที่ได้ยินในเครื่องฟัง, เสียงสั่นสะเทือนของเครื่องยนต์, เสียงรัวของลมพัด, เสียงครางของแมวที่แสดงความพอใจ, See also: purringly adv. -S.pur |
| quaver | (เคว'เวอะ) vi. สั่น, สั่นเทา, vi. พูดเสียงสั่น, n. การสั่น, เสียงสั่น, เสียงดนตรีเสียงที่8, See also: quaverer n. quaveringly adv. quavery adj. quaverous adj., Syn. tremble, vibrate |
| sonant | (โซ'เนินทฺ) n., adj. (ออก) เสียงรัว, เสียงสั่น, เสียงพยางค์, พยัญชนะที่ออกเสียงได้โดยไม่มีสระ, See also: sonantal, sonantic adj. |
| tremolant | (เทรม'มะเลินทฺ) adj. ซึ่งมีเสียงสั่นอย่างมาก |
| vibrant | (ไว'เบรินทฺ) adj. สั่นสะเทือน, ระรัว, กังวาน, ก้องกังวาน, มีชีวิตชีวา, ตื่นเต้น, กระตุ้นจิต. n. เสียงสั่นสะเทือน, เสียงกังวาน., See also: vibrancy, vibrance n. vibrantly adv. |