begone | (int) คำร้องบอกให้ไปให้พ้นทันที |
woebegone | (adj) ซึ่งเต็มไปด้วยความโศกเศร้า, See also: ซึ่งเต็มไปด้วยความเสียใจ, Syn. distressed, sorrowful, Ant. happy, joyful |
woebegoneness | (n) ความโศกเศร้า |
begone | (บิกอน') vt. จากไป, ไปจาก |
woebegone | (โว'บิกอน) adj. เต็มไปด้วยความเศร้าโศก, เต็มไปด้วยความระทมทุกข์หรือความเสียใจ, See also: woebegoneness n. |
begone | (int) ไปให้พ้น |
โศก | (adj) sad, See also: melancholy, sorrowful, depressed, woebegone, unhappy, blue, mournful, Syn. เศร้า, Example: ต้นเหตุแห่งการเสียชีวิตของพระเอกหนุ่มนัยน์ตาโศกน่าจะมีสาเหตุจากหนี้สินรุงรัง, Thai Definition: ที่เศร้าเสียใจ |
ปรอย | (v) be sad, See also: be downcast, be woebegone, be sorrowful, be melancholy, Syn. เศร้าสร้อย, ละห้อย, บอกบุญไม่รับ, หม่นหมอง, Ant. สดใส, แจ่มใส, สมชื่น, Example: เธอชอบทำตาปรอย, Thai Definition: ที่แสดงอาการเศร้า (ใช้แก่ตา) |
เหย | (adj) wry, See also: woebegone, woeful, warped, Syn. เบ้, เหยเก, Example: เขาทำหน้าเหยเพราะความเจ็บปวดสุดทรมาน, Thai Definition: เบ้เบี้ยวไป (ใช้แก่หน้า) |
เหยเก | (adj) wry, See also: woebegone, woeful, warped, Syn. เบี้ยว, เบ้, Example: พอเห็นใบหน้าเหยเกก็รู้ได้ทันทีว่าเขาเจ็บปวดสุดขีด, Thai Definition: เบ้เบี้ยวไป (ใช้แก่หน้า) |
ละห้อย | [lahøi] (adj) EN: melancholy ; woeful ; woebegone ; wistful FR: mélancolique ; triste ; malheureux |
โศก | [sōk] (adj) EN: sad ; melancholy ; sorrowful ; depressed ; woebegone ; unhappy ; blue ; mournful ; woeful FR: triste ; sinistre |
woebegone |
begone | |
woebegone |
woebegone | (adj) affected by or full of grief or woe; - George du Maurier, Syn. woeful |
creaky | (adj) worn and broken down by hard use, Syn. run-down, flea-bitten, decrepit, derelict, woebegone |
Begone | interj. [ Be, v. i. + gone, p. p. ] Go away; depart; get you gone. [ 1913 Webster ] |
Begone | p. p. [ OE. begon, AS. bigān; pref. be- + gān to go. ] Surrounded; furnished; beset; environed (as in woe-begone). [ Obs. ] Gower. Chaucer. [ 1913 Webster ] |
Wel-begone | a. [ OE. wel-begon. See Well, and Begone. ] Surrounded with happiness or prosperity. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] Fair and rich and young and wel-begone. Chaucer. [ 1913 Webster ] |
Woe-begone | a. [ OE. wo begon. See Woe, and Begone, p. p. ] Beset or overwhelmed with woe; immersed in grief or sorrow; woeful. Chaucer. [ 1913 Webster ] So woe-begone was he with pains of love. Fairfax. [ 1913 Webster ] |
fort | begone [Add to Longdo] |
jammervoll | woebegone [Add to Longdo] |
leidjammervoll | woebegone [Add to Longdo] |