| culpable | (adj) น่าตำหนิ, See also: น่าประณาม, Syn. blameworthy, blamable |
| inculpable | (adj) ซึ่งไม่มีความผิด (คำทางการ), See also: ไร้มลทิน, ไร้ความผิด, ไม่ผิด, Ant. calpable |
| culpable | (คัล'พะเบิล) adj. น่าตำหนิ, น่าประณาม., See also: culpability n. ดูculpable, Syn. blamable |
| inculpable | (อินคัล' พะเบิล) adj.ไม่มีความผิด, ไร้มลทิน, ไม่มีที่ติ., See also: inculpability, inculpableness n. |
| culpable | (adj) น่าประณาม, น่าตำหนิ, น่าติเตียน |
| nient culpable | ไม่ได้กระทำความผิด [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
| ติติง | (adj) blameful, See also: reprehensible, culpable, reproachable, Syn. ทักท้วง, Ant. สนับสนุน, เห็นด้วย, Example: สำนวนว่า ความรู้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอด เป็นคำติติงคนที่รู้รอบและรู้หลายจนท่วมหัว แต่กลับรักษาตัวไม่ได้, Thai Definition: เกี่ยวกับการทักท้วงหรือชี้เพื่อให้รู้ว่าอีกฝ่ายหนึ่งพูดหรือทำผิด |
| culpable |
| culpable |
| blameless | (adj) free of guilt; not subject to blame, Syn. irreproachable, inculpable, unimpeachable |
| blamelessness | (n) a state of innocence, Syn. guiltlessness, inculpability, inculpableness |
| blameworthiness | (n) a state of guilt, Syn. culpability, culpableness |
| blameworthy | (adj) deserving blame or censure as being wrong or evil or injurious, Syn. censurable, blameful, culpable, blameable, blamable |
| criminal negligence | (n) (law) recklessly acting without reasonable caution and putting another person at risk of injury or death (or failing to do something with the same consequences), Syn. culpable negligence |
| Culpable | a. [ OE. culpable, coulpable, coupable, F. coupable, formerly also coupable, formerly also coulpable, culpable, fr. L. culpabilis, fr. culpare to blame, fr. culpa fault. ] [ 1913 Webster ] If he acts according to the best reason he hath, he is not culpable, though he be mistaken in his measures. Sharp. [ 1913 Webster ] -- |
| Exculpable | Capable of being exculpated; deserving exculpation. Sir G. Buck. [ 1913 Webster ] |
| Inculpable | a. [ L. inculpabilis: cf. F. incupable. ] Faultless; blameless; innocent. South. [ 1913 Webster ] An innocent and incupable piece of ignorance. Killingbeck. [ 1913 Webster ] |
| Inculpableness | n. Blamelessness; faultlessness. [ 1913 Webster ] |
| Unculpable | a. Inculpable; not blameworthy. [ R. ] Hooker. [ 1913 Webster ] |
| Sträflichkeit { f } | Sträflichkeiten { pl } | culpability | culpableness [Add to Longdo] |
| schuldhaft { adj } | schuldhafter | am schuldhaftesten | culpable | more culpable | most culpable [Add to Longdo] |
| strafbar | culpable [Add to Longdo] |
| unschuldig | inculpable [Add to Longdo] |
