foul-mouthed | (adj) ปากเสีย, See also: ซึ่งใช้ภาษาหยาบคาย, ปากร้าย, Syn. scurrilous |
ปากร้าย | (v) be sharp-tongued, See also: be foul-mouthed, Example: เมืองที่ท่านจะไปจำพรรษานั้น ชาวบ้านปากร้ายหยาบคาย ถ้าถูกบริภาษด้วยคำหยาบคายจะทนไหวหรือ, Thai Definition: มักดุด่าว่าร้าย |
ปากร้าย | [pāk rāi] (v) EN: be sharp-tongued ; be foul-mouthed ; be given to abuses ; be bitter of speech FR: être mauvaise langue |
foul-mouthed |
foul-mouthed | (adj) using foul or obscene language, Syn. foul-spoken |
Foul-mouthed | a. Using language scurrilous, opprobrious, obscene, or profane; abusive; So foul-mouthed a witness never appeared in any cause. Addison. [ 1913 Webster ] |
不干不净 | [不 干 不 净 / 不 乾 不 淨] unclean; filthy; foul-mouthed #79,313 [Add to Longdo] |
口汚い;口汚ない | [くちぎたない, kuchigitanai] (adj-i) foul-mouthed; abusive [Add to Longdo] |