| recrimination | (n) การฟ้องกลับ, See also: การแย้งกลับ |
| recrimination | (n) การกล่าวหากัน, การฟ้องแย้ง, การด่ากลับ |
| recrimination | การฟ้องกล่าวโทษกลับ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
| ปฏิวาท | (n) retort, See also: riposte, recrimination, Syn. คำโต้, คำคัดค้าน, คำแย้ง, Ant. คำยินยอม, คำสารภาพ |
| โจทนาว่ากล่าวซึ่งกันและกัน | [jōtthanā wā klāo seung kan lae kan] (v, exp) EN: indulge in mutual recriminations |
| recrimination | |
| recriminations |
| recrimination | |
| recriminations |
| recrimination | (n) mutual accusations |
| Recrimination | n. [ F. récrimination, LL. recriminatio. ] The act of recriminating; an accusation brought by the accused against the accuser; a counter accusation. [ 1913 Webster ] Accusations and recriminations passed backward and forward between the contending parties. Macaulay. [ 1913 Webster ] |
| 既往不咎 | [既 往 不 咎] to forget and not bear recriminations (成语 saw); to let bygones be bygones; There is no point in crying over spilt milk. #78,100 [Add to Longdo] |
| Gegenbeschuldigung { f } | recrimination [Add to Longdo] |
| Selbstbeschuldigung { f } | self-recrimination [Add to Longdo] |
| 擦り合い;なすり合い | [なすりあい, nasuriai] (n) recrimination [Add to Longdo] |
