| intransigent | (n) คนที่ไม่ยอมประนีประนอม |
| intransigent | (adj) เปลี่ยนยาก, See also: หัวแข็ง, ไม่ยอมประนีประนอม, ดื้อดึง, Syn. uncompromising, stubborn, obstinate, Ant. compromising, docile |
| intransigent | (อินแทรน'ซิเจินทฺ) adj. ไม่ประนีประนอม, ไม่ยอม, ไม่ยอมอ่อนข้อ, ดื้อ, หัวแข็ง., Syn. uncompromising |
| transigent | (แทรน'ซิเจินทฺ) n. ผู้ยอม ประนีประนอม |
| intransigent | ไม่ยอมอ่อนข้อ [ ดู irreconcilable ประกอบ ] [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔] |
| หัวเห็ด | (adj) stubborn, See also: unyielding, headstrong, intransigent, obstinate, Syn. ดื้อด้าน, ทนทาน, ดื้อ, Example: คนหัวเห็ดอย่างคุณไม่เป็นอะไรง่ายๆ หรอก |
| ดื้อแพ่ง | (v) be stubborn, See also: be disobedient, be resist, be intransigent, be obstinate, be obdurate, be contumacious, Syn. ขัดขืน, ขืน, ดื้อ, ดันทุรัง, ดื้อรั้น, รั้น, Ant. ยินยอม, Example: ไม่ว่าเธอจะไล่เขายังไงเขาก็ยังคงดื้อแพ่งอยู่ต่อ, Thai Definition: ขัดขืนไม่ยอมปฏิบัติตาม, ขัดขืนไม่ยอมให้ความร่วมมือ |
| ไม่ประนีประนอม | [mai pranīpranøm] (adj) EN: uncompromising ; unyielding ; intransigent FR: inflexible |
| intransigent | |
| intransigent |
| intransigent |
| adamant | (adj) impervious to pleas, persuasion, requests, reason; ; - W.Churchill, Syn. adamantine, inexorable, intransigent |
| Intransigent | a. [ F. intransigeant (cf. Sp. intransigente); pref. in- not + L. transigere to come to an agreement; trans across + agere to lead, act. ] Refusing compromise; uncompromising; inflexible; irreconcilable. Lond. Sat. Rev. [ 1913 Webster ] |
| Intransigentes | ‖n. pl. [ Sp. ] (Spanish Politics) The extreme radicals; the party of the irreconcilables. [ 1913 Webster ] |
| kompromisslos { adj } | intransigent [Add to Longdo] |
| kompromisslos { adv } | intransigently [Add to Longdo] |
