| ค้อย | ก. คล้อย. |
| ค้อย | ว. เบา |
| ค้อย | เนือง, บ่อย. |
| ค่อย ๑, ค่อย ๆ ๑ | ว. ใช้ประกอบหลังนามหรือกริยา หมายความว่า ไม่ดัง, เบา, เช่น เสียงค่อย พูดค่อยเดินค่อย ๆ อย่าลงส้น |
| ค่อย ๑, ค่อย ๆ ๑ | ไม่แรง, เบามือ, เช่น นวดค่อย ๆ จับค่อย ๆ. |
| ค่อย ๒, ค่อย ๆ ๒ | ว. ใช้นำหน้ากริยาหมายความว่า ไม่รีบร้อน, อย่างระมัดระวัง, ช้า ๆ, เช่น ค่อยคิด ค่อยทำ ค่อย ๆ เดิน. |
| ค่อย ๓ | ว. คำนำหน้าความข้างท้ายให้ติดต่อกับความข้างหน้า แสดงกิริยาที่กระทำภายหลัง เช่น กินข้าวแล้วค่อยไป, ถ้าใช้ในความปฏิเสธว่า ไม่ค่อย หมายความว่า น้อย, บ้าง, (ตามส่วนของสิ่งที่พูดถึง) เช่น ไม่ค่อยมี ไม่ค่อยพูด, ไม่ใคร่ ก็ว่า. |