| บ่ง ๒ | ก. ใช้ของแหลม ๆ แทงที่เนื้อเพื่อสะกิดหนองหรือหนามเป็นต้นที่ฝังอยู่ในเนื้อออก เช่น บ่งหนอง บ่งหนาม. |
| ระเบ็ง ๒ | ว. ดัง, ดังอื้ออึงแซ่ไปหมด, มักใช้เข้าคู่กับคำ เซ็งแซ่ เป็น ระเบ็งเซ็งแซ่, ละเบ็ง ก็ว่า. |
| บ่ง ๒ | ก. ใช้ของแหลม ๆ แทงที่เนื้อเพื่อสะกิดหนองหรือหนามเป็นต้นที่ฝังอยู่ในเนื้อออก เช่น บ่งหนอง บ่งหนาม. |
| ระเบ็ง ๒ | ว. ดัง, ดังอื้ออึงแซ่ไปหมด, มักใช้เข้าคู่กับคำ เซ็งแซ่ เป็น ระเบ็งเซ็งแซ่, ละเบ็ง ก็ว่า. |