blow | (โบล) { blew, blown, blowing, blows } vi. เป่าลม, ทำให้เกิดกระแสลม, ผิวปาก, พ่นลมหายใจ, พ่นน้ำ, คุยโต, ระเบิดออก (ยางรถ) จากไป, วิ่งหน'vt. พัด, เป่าให้เคลื่อนไหว, เป่า (แก้ว) , ทำให้โกรธ, ทำให้ระเบิด, ทำให้ (ม้า) เหนื่อยหอบ, ใช้จ่ายฟุ่มเฟือย, ไปจาก -n. ลมแรง, พายุ, การเป่าลม, การต |
whistle | (วิส'เซิล) vi. ผิวปาก, เป่านกหวีด, เปิดหวูด, เป่าหวูด, เป่าแตร, เพรียกร้อง, เคลื่อนที่รวดเร็วจนเกิดเสียงดังหวือ vt. ทำให้เกิดเสียงดังกล่าว, n. อุปกรณ์ทำให้เกิดเสียงดังกล่าว (นกหวีด, หวูดรถ, ท่อเป่าเป็นต้น) เสียงดังกล่าว, blow the whistle หยุดยั้ง, ทรยศ, เปิดเผย |