หูหนวก | (v) be deaf, See also: be unable to hear, Example: ครอบครัวที่พ่อแม่หูหนวก บุตรทุกๆ คนอาจหูหนวกทั้งหมดก็ได้, Thai Definition: หูที่ขาดสมรรถภาพในการได้ยินเสียง |
หูหนวก | (v) be deaf, See also: be unable to hear, Example: ครอบครัวที่พ่อแม่หูหนวก บุตรทุกๆ คนอาจหูหนวกทั้งหมดก็ได้, Thai Definition: หูที่ขาดสมรรถภาพในการได้ยินเสียง |
หูหนวก | น. หูที่ขาดสมรรถภาพในการได้ยินเสียง, โดยปริยายหมายความว่า ฟังอะไรไม่ได้ยิน. |
หูหนวกตาบอด | ว. ไม่รับรู้รับเห็นสิ่งใด ๆ ทั้งสิ้น. |
surdity; deafness | หูหนวก [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
deafness; surdity | หูหนวก [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
Deafness | หูหนวก [TU Subject Heading] |
Deaf-Mutism | หูหนวกเป็นใบ้แต่กำเนิด, หูหนวกและพูดไม่ได้แต่กำเนิด, หนวก-ใบ้ [การแพทย์] |
Deafness, Congenital | หูหนวกแต่กำเนิด [การแพทย์] |
Deafness, Neurosensory | หูหนวกจากเส้นประสาทเสีย [การแพทย์] |
Deafness, Unilateral Nerve | หูหนวกข้างเดียว [การแพทย์] |
หูหนวก | [hūnūak] (v) EN: be deaf |
หูหนวก | [hūnūak] (adj) EN: deaf ; unable to hear FR: sourd |
deaf | (adj) หูหนวก, See also: ซึ่งไม่ได้ยิน, ไม่ยอมฟัง, ไม่เชื่อฟัง, Syn. obstinate, stubborn, unhearing |
stone-deaf | (adj) หูหนวก |
deaf | (เดฟ) adj. หูหนวก, ไม่ยอมฟัง, ไม่เชื่อฟัง., See also: deafness n. ดูdeaf |
deaf-and-dumb | adj. หูหนวกและใบ้, Syn. deaf-mute |
deaf-mute | n. คนหูหนวกและเป็นใบ้., See also: deaf-muteness n. ดูdeaf-mute |
deafen | (เดฟ'เฟิน) vt. ทำให้หูหนวก, ทำให้งงงวยด้วยเสียงอึกทึก. |
stone-deaf | (สโทน'เดฟ) adj. หูหนวกสนิท |
deaf | (adj) หูตึง, หูหนวก, ไม่ยอมฟัง, ไม่เชื่อฟัง |
deafen | (vt) ทำให้หูตึง, ทำให้หูหนวก, ทำให้งงงวย |
deafness | (n) อาการหูหนวก, อาการหูตึง, การไม่เชื่อฟัง |
taub | (adj) หูหนวก, See also: gehörlos |
schwerhörig | [ชแวรเฮอริก] (adj) ที่หูไม่ดี, ที่หูหนวก เช่น Der alte Mann ist schwerhörig. Das heißt, er hört nicht gut. |