อึกอัก | ว. อาการที่พูดไม่ออก ติดกึกกักอยู่ในคอเพราะกลัวหรือประหม่าเป็นต้น, กระอึกกระอัก หรือ อึก ๆ อัก ๆ ก็ว่า |
อึกอัก | เสียงอย่างเสียงทุบกัน |
อึกอัก | ทันทีทันใด, ปุบปับ, ไม่ทันไตร่ตรอง, ไม่บอกกล่าวเล่าแจ้ง, เช่น อึกอักก็ไป อึกอักก็ด่า, เอะอะ ก็ว่า. |
อึกอัก | [euk-ak] (v) EN: hesitate |
discomfit | (vt) ทำให้กระอักกระอ่วน, See also: อึกอัก, Syn. embarrass, disconcert |
hesitate | (vi) ลังเล, See also: อึกอัก, ละล้าละลัง, ชักช้า, Syn. dither, shilly-shally, vacillate |
awkwardness | (n) ความเชื่องช้า, ความงุ่มง่าม, ความเปิ่น, ความอึกอัก |
disconcert | (vt) ทำยุ่ง, รบกวน, ทำให้อึกอัก |
discountenance | (vt) ไม่ยอมเชื่อถือ, ทำให้หมดกำลังใจ, ทำให้อึกอัก |
reluctant | (adj) อึกอัก, ไม่เต็มใจ, ไม่สมัครใจ, ฝืนใจ, ต่อต้าน |