2 ผลลัพธ์ สำหรับ เสียที ๑
หรือค้นหา: -เสียที ๑-, *เสียที ๑*

พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔
เสียที ๑ก. พลาดท่วงที เช่น คนซื่อเกินไปมักเสียทีคนปลิ้นปล้อน.
เสียที ๑ว. เสียแรง, เสียโอกาส, เสียเที่ยว, เช่น เสียทีที่มาหาแล้วก็ไม่พบ.

Time: 0.0318 seconds, cache age: 0.342 (clear)Longdo Dict -- https://dict.longdo.com/