แก่ไฟ | ว. ใช้ไฟแรงเกินไป (มักใช้แก่การหุงหรือต้มที่ใช้ไฟแรงจนเกือบไหม้). |
แก่ ๑ | โดยปริยายหมายความว่า จัดเจน หนัก หรือ ยิ่งไปในทางนั้น เช่น แก่สังคม แก่วิชา แก่เหล้า แก่เล่น แก่ไฟ. |
น้ำตาล | ว. สีคล้ายสีนํ้าตาลหม้อที่เคี่ยวแก่ไฟ, ถ้าแก่ไฟจนไหม้ เรียกว่า สีนํ้าตาลไหม้. |
นิรินธน์ | (-ริน) ว. ไม่มีเชื้อ (ใช้แก่ไฟ). |
ฟุน | ก. ลุกฮือ (ใช้แก่ไฟ), โกรธเป็นไฟ, มักใช้เข้าคู่กับคำ ไฟ เป็น ฟุนไฟ หรือ ไฟฟุน. |
มอด ๒ | ก. จวนจะดับ (ใช้แก่ไฟ) |
ไหม้ ๑ | ก. ติดเชื้อไฟ, ลุก, เผา, (ใช้แก่ไฟหรือความร้อน). |
แก่ไฟ | ว. ใช้ไฟแรงเกินไป (มักใช้แก่การหุงหรือต้มที่ใช้ไฟแรงจนเกือบไหม้). |
แก่ ๑ | โดยปริยายหมายความว่า จัดเจน หนัก หรือ ยิ่งไปในทางนั้น เช่น แก่สังคม แก่วิชา แก่เหล้า แก่เล่น แก่ไฟ. |
น้ำตาล | ว. สีคล้ายสีนํ้าตาลหม้อที่เคี่ยวแก่ไฟ, ถ้าแก่ไฟจนไหม้ เรียกว่า สีนํ้าตาลไหม้. |
นิรินธน์ | (-ริน) ว. ไม่มีเชื้อ (ใช้แก่ไฟ). |
ฟุน | ก. ลุกฮือ (ใช้แก่ไฟ), โกรธเป็นไฟ, มักใช้เข้าคู่กับคำ ไฟ เป็น ฟุนไฟ หรือ ไฟฟุน. |
มอด ๒ | ก. จวนจะดับ (ใช้แก่ไฟ) |
ไหม้ ๑ | ก. ติดเชื้อไฟ, ลุก, เผา, (ใช้แก่ไฟหรือความร้อน). |