4 ผลลัพธ์ สำหรับ -ขรัว-
หรือค้นหา: -ขรัว-, *ขรัว*

พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔
ขรัว(ขฺรัว) น. คำเรียกภิกษุที่มีอายุมาก หรือที่บวชเมื่อแก่ หรือฆราวาสผู้เฒ่า.
ขรัว(ขฺรัว) ว. เรียกคนที่มั่งมี ว่า เจ้าขรัว.
ขรัวตาน. สามัญชนที่เป็นตาของพระองค์เจ้าที่เป็นพระราชโอรสพระราชธิดา.
ขรัวยายน. สามัญชนที่เป็นยายของพระองค์เจ้าที่เป็นพระราชโอรสพระราชธิดา.

Time: 0.0172 seconds, cache age: 0.302 (clear)Longdo Dict -- https://dict.longdo.com/