begone | (int) คำร้องบอกให้ไปให้พ้นทันที |
begone | (บิกอน') vt. จากไป, ไปจาก |
woebegone | (โว'บิกอน) adj. เต็มไปด้วยความเศร้าโศก, เต็มไปด้วยความระทมทุกข์หรือความเสียใจ, See also: woebegoneness n. |
begone | (int) ไปให้พ้น |
begone |
Begone | interj. [ Be, v. i. + gone, p. p. ] Go away; depart; get you gone. [ 1913 Webster ] |
Begone | p. p. [ OE. begon, AS. bigān; pref. be- + gān to go. ] Surrounded; furnished; beset; environed (as in woe-begone). [ Obs. ] Gower. Chaucer. [ 1913 Webster ] |