discommode | (vt) ก่อความลำบาก, Syn. inconvenience |
discommode | (ดิสคะโมด') vt. ทำให้เกิดความไม่สะดวกแก่, ก่อกวน, ทำให้ลำบาก., See also: discommodious adj. |
discommode | |
discommoded | |
discommodes | |
discommoding |
Discommodate | v. t. [ L. dis- + commodatus, p. p. of commodare to make fit or suitable, fr. commodus fit, commodious. See Commodious, and cf. Discommode. ] To discommode. [ Obs. ] Howell. [ 1913 Webster ] |
Discommode | v. t. |
Discommodious | a. Inconvenient; troublesome; incommodious. [ R. ] Spenser. -- |
Discommodity | n. Disadvantage; inconvenience. Bacon. [ 1913 Webster ] |