17 ผลลัพธ์ สำหรับ discompos

หรือค้นหา: -discompos-, *discompos*, discompo

NECTEC Lexitron Dictionary EN-TH

discompose	(vt) ทำให้กระวนกระวาย, See also: ร้อนใจ, Syn. disturb, ruffle, agitate
discomposed	(adj) ซึ่งกระวนกระวายใจ, See also: ซึ่งร้อนใจ
discomposure	(n) ความวุ่นวาย, See also: ภาวะที่ถูกก่อกวน, ความไม่สงบ, Syn. disorder, pertubation

Hope Dictionary

discompose	(ดิสคัมโพซ') vt. ทำให้กลัดกลุ้ม, ทำให้ไม่เป็นสุข, ก่อกวน., See also: discomposedly adv., Syn. disarrange
discomposure	(ดิสคัมโพ'เชอะ) n. ความไม่เป็นสุข, ภาวะที่ถูกก่อกวน, ความร้อนใจ, ความวุ่นวายใจ, Syn. perturbation

Nontri Dictionary

discompose

(vt) ทำให้สับสน, ก่อกวน, ทำให้ไม่เป็นสุข, ทำให้กลุ้ม

Oxford Advanced Learners Dictionary

discompose	/d i2 s k @ m p ou1 z/ /ดิ สึ เกิ่ม โพ้ว สึ/ /dˌɪskəmpˈouz/
discomposed	/d i2 s k @ m p ou1 z d/ /ดิ สึ เกิ่ม โพ้ว สึ ดึ/ /dˌɪskəmpˈouzd/
discomposes	/d i2 s k @ m p ou1 z i z/ /ดิ สึ เกิ่ม โพ้ว สิ สึ/ /dˌɪskəmpˈouzɪz/
discomposing	/d i2 s k @ m p ou1 z i ng/ /ดิ สึ เกิ่ม โพ้ว สิ่ง/ /dˌɪskəmpˈouzɪŋ/
discomposure	/d i2 s k @ m p ou1 zh @ r/ /ดิ สึ เกิ่ม โพ้ว เฉิ่ร/ /dˌɪskəmpˈouʒər/

WordNet (3.0)

discomposure

(n) a temperament that is perturbed and lacking in composure, Ant. composure

Collaborative International Dictionary (GCIDE)

Discompose	v. t. [ imp. & p. p. Discomposed p. pr. & vb. n. Discomposing. ] [ Pref. dis- + compose: cf. OF. decomposer, F. décomposer. ] 1. To disarrange; to interfere with; to disturb; to disorder; to unsettle; to break up. [ 1913 Webster ] Or discomposed the headdress of a prude. Pope. [ 1913 Webster ] 2. To throw into disorder; to ruffle; to destroy the composure or equanimity; to agitate. [ 1913 Webster ] Opposition . . . discomposeth the mind's serenity. Glanvill. [ 1913 Webster ] 3. To put out of place or service; to discharge; to displace. [ Obs. ] Bacon. Syn. -- To disorder; derange; unsettle; disturb; disconcert; agitate; ruffle; fret; vex. [ 1913 Webster ]
Discomposed	a. Disordered; disturbed; disquieted. -- Dis`compos"edly adv. -- Dis`compos"edness, n. [ 1913 Webster ]
Discomposition	n. Inconsistency; discordance. [ Obs. ] Donne. [ 1913 Webster ]
Discomposure	n. 1. The state of being discomposed; disturbance; disorder; agitation; perturbation. [ 1913 Webster ] No discomposure stirred her features. Akenside. [ 1913 Webster ] 2. Discordance; disagreement of parts. [ Obs. ] Boyle. [ 1913 Webster ]

EDICT JP-EN Dictionary

乱れる(P);紊れる

[みだれる, midareru] (v1, vi) (1) to be disordered; to be disarranged; to be disarrayed; to be disheveled; to be dishevelled; (2) to be discomposed; to be upset; to get confused; to be disturbed; (3) to lapse into chaos (due to war, etc.); (P) [Add to Longdo]

Time: 0.2097 seconds, cache age: 0.517 (clear)Longdo Dict -- https://dict.longdo.com/