(ดิสทิง'ทิฟว) adj. เกี่ยวกับลักษณะเฉพาะ,เด่น,พิเศษ. ###SW. distinctiveness n. ดูdistinctive ###S. special,particular ###A. common [Hope]
(adj) พิเศษ,เฉพาะ,เด่น [Nontri]
/D IH0 S T IH1 NG K T IH0 V/ [CMU]
(adj) /d'ɪst'ɪŋktɪv/ [OALD]
faces
/F EY1 S AH0 Z/ [CMU]
/F EY1 S IH0 Z/ [CMU]
(v,n (count)) /f'ɛɪsɪz/ [OALD] [face]
ใบหน้า: ใบหน้า, หน้าตา [Lex2]
สีหน้า[Lex2]
พื้นผิว: ผิวสัมผัส, ด้านหน้า [Lex2]
รูปลักษณ์: ลักษณะภายนอก [Lex2]
ชื่อเสียง[Lex2]
เผชิญหน้า: เผชิญ, พบ, เจอ [Lex2]
หันหน้าออกไปทาง: หันหน้าไปทาง [Lex2]
มองสิ่งหนึ่งสิ่งใด[Lex2]
(เฟส) {faced,facing,faces} n. ใบหน้า,หน้า,โฉม,รูปโฉม,หน้าตา,ด้านหน้า,ความหน้าด้าน,ความทะลึ่ง,การแสแสร้ง,ชื่อเสียง,ผิวหน้า,การเผชิญหน้า,ส่วนหน้ากว้าง vt. หันหน้าไปทาง,เผชิญหน้าโดยตรง,เผชิญหน้าอย่างกล้าหาญกับ,หงาย (ไพ่) -Phr. (in one's face โดยตรง) vi. หันหน [Hope]