| ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์มากขึ้นหรือน้อยลง: -conjur-, *conjur* |
| conjure | (n) ร่ายเวทมนตร์ | | conjurer | (n) ผู้ที่โน้มน้าวผู้อื่น, Syn. conjuror | | conjurer | (n) ผู้ที่ร่ายมนต์, Syn. conjuror, magician, sorcerer | | conjuror | (n) ผู้ที่โน้มน้าวผู้อื่น, Syn. conjurer | | conjuror | (n) ผู้ที่ร่ายเวทมนต์, Syn. conjurer, magician, sorcerer | | conjure up | (phrv) ทำให้หายเป็นปลิดทิ้ง (ราวกับใช้เวทมนตร์) | | conjure up | (phrv) ทำให้เกิด(บางสิ่ง) ในใจ, See also: ก่อให้เกิด, ผุดขึ้นในใจ | | conjuration | (n) การร่ายมนตร์ | | conjuration | (n) เวทมนตร์, Syn. magic spell, incatation | | conjure away | (phrv) ทำให้หายเป็นปลิดทิ้ง (ราวกับใช้เวทมนตร์) |
| |
| | conjuration | (คอนจฺเร'เชิน) n การอ้อนวอน, การอธิษฐาน, การเรียกผี, เวทมนตร์คาถา, การเล่นกล, Syn. incantation, spell, magic | | conjure | (คอน'เจอะ) vt. อ้อนวอน, วิงวอน, ร่ายเวทมนตร์คาถา, เล่นกล vi. ร่ายเวทมนตร์, เรียกผ, Syn. beg, appeal, enchant, charm | | conjurer | (คอน'เจอเรอะ) n. หมอผี, นักเล่นกล, ผู้วิงวอน, Syn. magician | | conjuror | (คอน'เจอเรอะ) n. หมอผี, นักเล่นกล, ผู้วิงวอน, Syn. magician |
| | conjuration | (n) การร่ายคาถา, การอ้อนวอน, การปลุกผี, การใช้เวทมนตร์, การเรียกผี | | conjure | (vi) ร่ายเวทมนตร์, เรียกผี, ปลุกผี, เล่นกล | | conjure | (vt) ขอร้อง, อ้อนวอน, วิงวอน | | conjurer | (n) หมอผี, นักแสดงกล, นักมายากล, คนเล่นกล | | conjuror | (n) หมอผี, นักแสดงกล, นักมายากล, คนเล่นกล |
| | | | มายากล | (n) jugglery, See also: conjuring, magic, Syn. การเล่นกล, การแสดงกล, Example: ในงานนี้มีการแสดงการละเล่นและรำ 4 ภาคของไทย รวมทั้งการแสดงกายกรรมและมายากลระดับโลกด้วย, Thai Definition: การแสดงที่ลวงตาให้เห็นเป็นจริง | | มายากล | (n) jugglery, See also: conjuring, magic, Syn. การเล่นกล, การแสดงกล, Example: ในงานนี้มีการแสดงการละเล่นและรำ 4 ภาคของไทย รวมทั้งการแสดงกายกรรมและมายากลระดับโลกด้วย, Thai Definition: การแสดงที่ลวงตาให้เห็นเป็นจริง | | ผู้วิเศษ | (n) magician, See also: conjuror, sorcerer, Example: เวลาผมสูดกาวเข้าไป ช่วงแรกนั้นมันจะรู้สึกเพลินๆ เบลอๆ ดี พอสักพักผมก็จะคิดว่าตัวเองเป็นผู้วิเศษ, Count Unit: คน, Thai Definition: ผู้ที่มีวิทยาคม, ผู้ที่มีอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ |
| | การคบคิด | [kān khopkhit] (n) EN: conspiracy FR: complot [ m ] ; conspiration [ f ] ; conjuration [ f ] ; machination [ f ] | | เล่นกล | [lenkon] (x) EN: do tricks and stunts ; play tricks ; juggle ; conjure ; playmagic FR: jongler ; faire des tous de passe-passe ; escamoter | | นักแสดงกล | [naksadaēng kon] (n) EN: magician ; conjurer ; juggler FR: magicien [ m ] ; magicienne [ f ] ; prestidigitateur [ m ] ; prestidigitatrice [ f ] ; jongleur [ m ] ; jongleuse [ f ] | | ผู้วิเศษ | [phūwisēt] (n) EN: magician ; conjuror ; sorcerer ; wizard ; wonder-worker FR: magicien [ m ] ; sorcier [ m ] |
| | | | | Conjuration | n. [ L. conjuratio, cf. F. conjuration. ] 1. The act of calling or summoning by a sacred name, or in solemn manner; the act of binding by an oath; an earnest entreaty; adjuration. [ 1913 Webster ] We charge you, in the name of God, take heed; . . .
Under this conjuration speak, my lord. Shak. [ 1913 Webster ] 2. The act or process of invoking supernatural aid by the use of a magical form of words; the practice of magic arts; incantation; enchantment. [ 1913 Webster ] Pretended conjurations and prophecies of that event. Hallam. [ 1913 Webster ] 3. A league for a criminal purpose; conspiracy. [ Obs. ] “The conjuration of Catiline.” Sir T. Elyot. [ 1913 Webster ] | | Conjurator | n. [ LL. ] (O. Eng. Law) One who swears or is sworn with others; one bound by oath with others; a compurgator. Burrill. [ 1913 Webster ] | | Conjure | v. t. [ imp. & p. p. Conjured p. pr. & vb. n. Conjuring. ] [ F. conjurer, fr. L. conjurare to swear together, to conspire; con- + jurare to swear. See Jury. ] To call on or summon by a sacred name or in solemn manner; to implore earnestly; to adjure. [ 1913 Webster ] I conjure you, let him know,
Whate'er was done against him, Cato did it. Addison. [ 1913 Webster ] | | Conjure | v. i. To practice magical arts; to use the tricks of a conjurer; to juggle; to charm. [ 1913 Webster ] She conjures; away with her. Shak. [ 1913 Webster ] | | Conjure | v. i. To combine together by an oath; to conspire; to confederate. [ A Latinism ] [ 1913 Webster ] Drew after him the third part of Heaven's sons
Conjured against the Highest. Milton. [ 1913 Webster ] | | Conjure | v. t. To affect or effect by conjuration; to call forth or send away by magic arts; to excite or alter, as if by magic or by the aid of supernatural powers. [ 1913 Webster ] The habitation which your prophet . . . conjured the devil into. Shak. [ 1913 Webster ]
To conjure up, or make visible, as a spirit, by magic arts; hence, to invent; as, to conjure up a story; to conjure up alarms. [ 1913 Webster ]
| | Conjurement | n. Serious injunction; solemn demand or entreaty. [ Obs. ] Milton. [ 1913 Webster ] | | Conjurer | n. One who conjures; one who calls, entreats, or charges in a solemn manner. [ 1913 Webster ] | | Conjurer | n. 1. One who practices magic arts; one who pretends to act by the aid super natural power; also, one who performs feats of legerdemain or sleight of hand. [ 1913 Webster ] Dealing with witches and with conjurers. Shak. [ 1913 Webster ] From the account the loser brings,
The conjurer knows who stole the things. Prior. [ 1913 Webster ] 2. One who conjectures shrewdly or judges wisely; a man of sagacity. [ Obs. ] Addison. [ 1913 Webster ] | | conjuring | n. invoking a spirit or devil. See conjure, v.. [ WordNet 1.5 ] |
| | |
add this word
You know the meaning of this word? click [add this word] to add this word to our database with its meaning, to impart your knowledge for the general benefit
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
