(เนื่องจากผลลัพธ์จากการค้นหา unvanquish มีน้อย ระบบจึงเลือกคำใหม่ให้โดยอัตโนมัติ: vanquish) |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ vanquish | (vt) ปราบปราม, See also: พิชิต, กำจัด, Syn. beat, conquer, Ant. lose, retreat, surrender | vanquisher | (n) ผู้ปราบปราม, See also: ผู้พิชิต, Syn. conqueror, tyrant, victor | vanquishable | (adj) ซึ่งปราบปราม, See also: ซึ่งพิชิต | vanquishment | (n) การพิชิต, See also: การปราบปราม, Syn. defeat | vanquishness | (n) การปราบปราม, See also: การเอาชนะได้, การทำให้ยอมจำนน |
|
| vanquish | (แวน'ควิ?) vt. ปราบ, ปราบปราม, กำจัด, พิชิต, มีชัยชนะ, รบชนะ, See also: vanquishable adj. vanquisher n. vanquishment n. |
| | | | พิชิต | [phichit] (v) EN: conquer ; defeat ; vanquish ; subdue ; overcome FR: vaincre ; surmonter | ปราบปราม | [prāpprām] (v) EN: suppress ; conquer ; repress ; quash ; subjugate ; quell ; put down ; vanquish FR: soumettre ; assujettir ; étouffer ; réprimer |
| | | Vanquish | v. t. [ imp. & p. p. Vanquished p. pr. & vb. n. Vanquishing. ] [ OE. venquishen, venquissen, venkisen, F. vaincre, pret. vainquis, OF. veintre, pret. venqui, venquis (cf. an OF. infin. vainquir), fr. L. vincere; akin to AS. wīg war, battle, wīgend a warrior, wīgan to contend, fight, OHG. wīgant a warrior, wīgan to fight, Icel. vīg battle, Goth. weihan to fight, contend. Cf. Convince, Evict, Invincible, Victor. ] 1. To conquer, overcome, or subdue in battle, as an enemy. Hakluyt. [ 1913 Webster ] They . . . vanquished the rebels in all encounters. Clarendon. [ 1913 Webster ] 2. Hence, to defeat in any contest; to get the better of; to put down; to refute. [ 1913 Webster ] This bold assertion has been fully vanquished in a late reply to the Bishop of Meaux's treatise. Atterbury. [ 1913 Webster ] For e'en though vanquished, he could argue still. Goldsmith. [ 1913 Webster ] Syn. -- To conquer; surmount; overcome; confute; silence. See Conquer. [ 1913 Webster ] | Vanquish | n. (Far.) A disease in sheep, in which they pine away. [ Written also vinquish. ] [ 1913 Webster ] | Vanquishable | a. That may be vanquished. [ 1913 Webster ] | Vanquisher | n. One who, or that which, vanquishes. Milton. [ 1913 Webster ] | Vanquishment | n. The act of vanquishing, or the state of being vanquished. Bp. Hall. [ 1913 Webster ] |
| 敗者 | [はいしゃ, haisha] (n) the defeated; vanquished; loser; (P) #11,554 [Add to Longdo] | 呪禁 | [じゅごん, jugon] (n) (arch) vanquishing monsters, spirits, etc. with charms [Add to Longdo] | 鍾馗;鍾き | [しょうき, shouki] (n) (1) Shoki the Plague-Queller; Zhong Kui (traditional Chinese deity said to prevent plagues and ward off evil beings); vanquisher of ghosts and evil beings, and reputedly able to command 80, 000 demons; (2) Shoki (WWII fighter aircraft) [Add to Longdo] |
|
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | | |