hunch | (vt) โค้ง, See also: โก่ง, คุดคู้ |
hunch | (n) ลางสังหรณ์, See also: ความรู้สึกสังหรณ์ |
hunchback | (n) คนหลังค่อม, See also: คนหลังโก่ง |
hunch | (ฮันชฺ) vt. ทำให้โค้ง, ทำให้โก่ง, ทำให้ค่อม vi. ผลัก, ดัน, ยืน, นั่งหรือเดินหลังโค้ง. -n. โหนก, ตะโหนก, เนื้อหนอก, เนื้อตะโพก, การรู้สึกล่วงหน้า, การผลัก |
hunchback | ก n. คนหลังค่อม |
hunchbacked | adj. ซึ่งมีหลังค่อม |
hunch | (n) หนอก, ตะโหงก, โหนก |
hunch | (vt) ทำให้โค้งออก, ทำให้โก่ง, ทำให้นูนขึ้น, ทำให้ค่อม |
hunchback | (n) คนหลังโกง, คนหลังค่อม |
hunchback; humpback; kyphosis; rachiocyphosis; rachiokyphosis | หลังโกง [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
hunch | Having boasted how sure his hunches were, he was forced to eat his hat when he guessed wrong. |
hunch | I had a hunch something pleasant was going to happen. |
hunch | I have a hunch that it will rain. |
hunch | (n) the act of bending yourself into a humped position |
hunch | (v) round one's back by bending forward and drawing the shoulders forward, Syn. hunch over, hump, hunch forward |
Hunch | n. [ Perh. akin to huckle; cf. hump, hunch, bunch, hunk. ]
|
Hunch | v. t. |
Hunchback | n. [ Cf. Humpback. ] A back with a hunch or hump; also, a hunchbacked person. [ 1913 Webster ] |
Hunchbacked | a. Having a humped back. [ 1913 Webster ] |
hunched | adj. having the back and shoulders rounded; not erect; -- of people. |