21 Results for supine
/เสอะ พ้าย น/     /S AH0 P AY1 N/     /səpˈaɪn/
ฝึกออกเสียง
หรือค้นหา: -supine-, *supine*
Possible hiragana form: すぴね

NECTEC Lexitron Dictionary EN-TH
supine(adj) ซึ่งนอนหงายอยู่, See also: นอนหงาย, Syn. lying, reclining, recumbent
supine(adj) ซึ่งหงายฝ่ามือออก, Syn. palm upward
supine(adj) เฉื่อยชา, See also: เกียจคร้าน, ขี้เกียจ, Syn. inactive, passive, inert, lethargic, lazy

Hope Dictionary
supine(ซูไพนฺ') adj. นอนหงาย, เฉื่อยชา, เกียจคร้าน, ขี้เกียจ, หงายฝ่ามือออก. n. (ภาษาลาติน) คำนามที่มาจากกริยา, คำinfinitiveของกริยาที่นำหน้าด้วย"to", See also: supineness n., Syn. spineless, abject
resupine(รีซูไพนฺ') adj. นอนหงาย (supine) ทำให้มีโฉมใหม่

Nontri Dictionary
supine(adj) ขี้เกียจ, หงาย, เกียจคร้าน

ศัพท์บัญญัติราชบัณฑิตยสถาน
supineนอนหงาย [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔]

Volubilis Dictionary (TH-EN-FR)
หงาย[ngāi] (v) EN: turn face up ; supine ; turn right side up ; lie face up ; lay face up ; be supine  FR: pencher en arrière

CMU Pronouncing Dictionary
supine
 /S AH0 P AY1 N/
/เสอะ พ้าย น/
/səpˈaɪn/
supine
 /S UW1 P AY0 N/
/ซู้ ผ่าย น/
/sˈuːpaɪn/

Oxford Advanced Learners Dictionary
supine
 (adj) /s uu1 p ai n/ /ซู้ ผ่าย น/ /sˈuːpaɪn/
supinely
 (adv) /s uu1 p ai n l ii/ /ซู้ ผ่าย น หลี่/ /sˈuːpaɪnliː/

WordNet (3.0)
supine(adj) lying face upward, Syn. resupine
supinely(adv) with the face upward
supinely(adv) in an indifferently supine manner

Collaborative International Dictionary (GCIDE)
Supine

a. [ L. supinus, akin to sub under, super above. Cf. Sub-, Super-. ] 1. Lying on the back, or with the face upward; -- opposed to prone. [ 1913 Webster ]

2. Leaning backward, or inclining with exposure to the sun; sloping; inclined. [ 1913 Webster ]

If the vine
On rising ground be placed, or hills supine. Dryden. [ 1913 Webster ]

3. Negligent; heedless; indolent; listless. [ 1913 Webster ]

He became pusillanimous and supine, and openly exposed to any temptation. Woodward. [ 1913 Webster ]

Syn. -- Negligent; heedless; indolent; thoughtless; inattentive; listless; careless; drowsy. [ 1913 Webster ]

-- Su*pine"ly, adv. -- Su*pine"ness, n. [ 1913 Webster ]

Supine

n. [ L. supinum (sc. verbum), from supinus bent or thrown backward, perhaps so called because, although furnished with substantive case endings, it rests or falls back, as it were, on the verb: cf. F. supin. ] (Lat. Gram.) A verbal noun; or (according to C.F.Becker), a case of the infinitive mood ending in -um and -u, that in -um being sometimes called the former supine, and that in -u the latter supine. [ 1913 Webster ]


DING DE-EN Dictionary
Rückenbestattung { f }supine burial [Add to Longdo]

EDICT JP-EN Dictionary
スピネーカー[supine-ka-] (n) spinnaker [Add to Longdo]
スピネット[supinetto] (n) spinet [Add to Longdo]
スピネル[supineru] (n) spinel [Add to Longdo]

Time: 0.0209 seconds, cache age: 2.672 (clear)Longdo Dict -- https://dict.longdo.com/