theocracy | (n) ระบบการปกครองที่ยึดถือพระเจ้าหรือเทพเจ้าเป็นหลัก |
theocracy | (ธีออค'ระซี) n. ระบบการปกครองที่ยึดถือพระเจ้าหรือเทพเจ้าเป็นหลัก, รัฐที่อยู่ภายใต้การปกครองระบบดังกล่าว, See also: theocratic adj. theocratical adj. |
theocracy | (n) การปกครองโดยถือพระเจ้าเป็นผู้ปกครองสูงสุด |
theocracy | เทวาธิปไตย [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔] |
theocracy | (n) เทวาธิปไตย |
theocracy |
theocracy |
theocracy | (n) a political unit governed by a deity (or by officials thought to be divinely guided) |
theocracy | (n) the belief in government by divine guidance |
Theocracy | n. [ Gr. &unr_;; &unr_; God + &unr_; to be strong, to rule, fr. &unr_; strength: cf. F. théocratie. See Theism, and cf. Democracy. ] |
神权政治 | [神 权 政 治 / 神 權 政 治] theocracy [Add to Longdo] |
テオクラシー | [teokurashi-] (n) theocracy [Add to Longdo] |
祭政一致 | [さいせいいっち, saiseiicchi] (n) unity of church and state; theocracy [Add to Longdo] |
神権政治 | [しんけんせいじ, shinkenseiji] (n) theocracy [Add to Longdo] |
神政 | [しんせい, shinsei] (n, adj-no) theocracy [Add to Longdo] |