| warrantable | (adj) ที่สามารถอนุญาตได้, Syn. justifiable, permissible |
| warrantableness | (n) การรับรองได้, See also: การอนุญาต, การมอบอำนาจ |
| warrantable | (วอร์'เรินทะเบิล) adj.รับรองได้, ประกันได้, อนุญาตให้ได้, ออกหมายได้, (กวาง) มีอายุมากพอที่จะถูกล่าได้, See also: warrantableness n. |
| Warrantable | a. Authorized by commission, precept, or right; justifiable; defensible; His meals are coarse and short, his employment warrantable, his sleep certain and refreshing. South. [ 1913 Webster ] -- |