concomitant | (adj) ที่เกิดขึ้นด้วยกัน, Syn. accompanying, coactive |
concomitant | (คอนคอม'มิเทินทฺ) adj. ซึ่งเกิดขึ้นพร้อมกัน, ซึ่งเป็นคู่กัน. n. สิ่งที่มาพร้อมกัน, คุณลักษณะที่เกิดขึ้นพร้อมกัน, Syn. concurrent |
concomitant | (adj) คู่กัน, มาพร้อมกัน, ไปด้วยกัน, เกิดขึ้นพร้อมกัน |
concomitant | (n) สิ่งที่เกิดพร้อมกัน, สิ่งที่ไปด้วยกัน |
concomitant | ๑. -ดำเนินร่วม๒. (จักษุ.) -กลอกคู่ [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
concomitant strabismus; strabismus, comitant; strabismus, muscular; strabismus, nonparalytic | ตาเหล่กลอกคู่ [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
concomitant symptom | อาการเกิดร่วม [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
concomitant | |
concomitant | |
concomitantly | |
concomitantly |
concomitant | |
concomitants |
Concomitant | n. One who, or that which, accompanies, or is collaterally connected with another; a companion; an associate; an accompaniment. [ 1913 Webster ] Reproach is a concomitant to greatness. Addison. [ 1913 Webster ] The other concomitant of ingratitude is hardheartedness. South. [ 1913 Webster ] |
Concomitant | a. [ F., fr. L. con- + comitari to accompany, comes companion. See Count a nobleman. ] Accompanying; conjoined; attending. [ 1913 Webster ] It has pleased our wise Creator to annex to several objects, as also to several of our thoughts, a concomitant pleasure. Locke. [ 1913 Webster ] |
Concomitantly | adv. In company with others; unitedly; concurrently. Bp. pearson. [ 1913 Webster ] |
Begleiterscheinung { f } | concomitant phenomenon; concomitant [Add to Longdo] |
付随;附随 | [ふずい, fuzui] (n, vs) incident to; attaching to; annexed to; concomitant; attending #9,274 [Add to Longdo] |
付随現象 | [ふずいげんしょう, fuzuigenshou] (n) side effect; concomitant [Add to Longdo] |