condescending | (adj) ประพฤติตนในลักษณะว่าตนเองสำคัญหรือฉลาดกว่าผู้อื่น เช่น His tone of voice was always so condescending. เขามักจะพูดโดยใช้นำเสียงในลักษณะเหมือนว่าตนเองสำคัญหรือฉลาดกว่าผู้อื่น |
condescending | (คอนดิเซน'ดิง) adj. ซึ่งยอมรับ (ความสามารถ คุณสมบัติหรืออื่น ๆ ของคนอื่น) เท่าเทียม |
condescending |
condescending | |
condescendingly |
condescendingly | (adv) with condescension; in a patronizing manner, Syn. patronisingly, patronizingly |
condescending | adj. exhibiting an attitude of superiority; patronizing; -- used of behavior or attitude. |
Condescendingly | adv. In a condescending manner. Atterbury. [ 1913 Webster ] |
へりくだった | [herikudatta] (exp) condescending; modest [Add to Longdo] |
恩着せがましい | [おんきせがましい, onkisegamashii] (adj-i) patronizing; expecting gratitude in return; acting like one is doing someone a favor; condescending [Add to Longdo] |