deictic | (ไดค'ทิค) adj. เป็นการพิสูจน์โดยตรง, ซึ่งแสดงถึง, ชี้เฉพาะ (proving directly) |
apodeictic | (แอพพะดิค'ทิค) adj. ไม่เป็นที่สงสัย, ยืนยันอย่างเด็ดขาด, ไม่สามารถโต้แย้งได้ (incontestable) |
deictic | (n) a word specifying identity or spatial or temporal location from the perspective of a speaker or hearer in the context in which the communication occurs; - R.Rommetveit, Syn. deictic word |
deictic | (adj) relating to or characteristic of a word whose reference depends on the circumstances of its use |
Deictic | a. [ Gr. |
Deictically | adv. In a manner to show or point out; directly; absolutely; definitely. [ 1913 Webster ] When Christ spake it deictically. Hammond. |