derelicts | |
derelicts | |
derelict | |
dereliction |
derelict | (n) คนร่อนเร่, See also: คนจรจัด, Syn. pariah, vagrant |
derelict | (adj) ซึ่งละทิ้งหน้าที่ (ทางกฎหมาย), Syn. dutiful, reliable |
derelict | (adj) ถูกทอดทิ้ง, See also: ถูกทิ้งร้าง, Syn. deserted, relinquished |
derelict | (n) ผู้ละทิ้งหน้าที่ (ทางกฎหมาย) |
derelict | (n) สิ่งที่ถูกทอดทิ้ง, See also: สิ่งที่ถูกทิ้งร้าง, อาคารร้าง |
dereliction | (n) การถูกทอดทิ้ง, See also: การทอดทิ้ง, การทิ้งร้าง, Syn. nonobservance, Ant. observance |
dereliction | (n) การละทิ้งหน้าที่, Syn. negligency, laxity |
derelict | (เดอ'ระลิคทฺ) adj. ซึ่งถูกทอดทิ้ง, ซึ่งละทิ้งหน้าที่. n. ทรัพย์สิ่งของที่ถูกทอดทิ้ง, เรือที่ถูกทิ้งลอยลำอยู่, บุคคลที่ถูกสังคมทอดทิ้ง, คนจรจัด, คนที่ทิ้งหน้าที่, See also: dereliction n., Syn. left, Ant. dutiful คำศัพท์ย่อย: |
derelict | ทรัพย์ที่ทอดทิ้ง [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
dereliction | ๑. ที่งอกชายฝั่งทะเล (เพราะน้ำลดถอยหรือเปลี่ยนทางเดิน)๒. การทอดทิ้งทรัพย์ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
Derelict Land | ที่ดินเสื่อมสภาพ, Example: ที่ดินซึ่งเสียหายจากการอุตสาหกรรมหรือการ พัฒนาอื่น ๆ ไม่สามารถ ใช้ประโยชน์ได้ นอกจากมีการฟื้นฟู [สิ่งแวดล้อม] |
Dereliction of Duty | การละเลยต่อหน้าที่ [การแพทย์] |
derelict | |
derelicts | |
derelicts | |
dereliction |
derelict | |
dereliction |
derelict | (n) a person without a home, job, or property |
derelict | (adj) failing in what duty requires, Syn. remiss, neglectful, delinquent |
dereliction | (n) willful negligence |
abandoned ship | (n) a ship abandoned on the high seas, Syn. derelict |
creaky | (adj) worn and broken down by hard use, Syn. run-down, flea-bitten, decrepit, derelict, woebegone |
delinquency | (n) a tendency to be negligent and uncaring, Syn. willful neglect, dereliction |
Derelict | a. [ L. derelictus, p. p. of derelinquere to forsake wholly, to abandon; de- + relinquere to leave. See Relinquish. ] The affections which these exposed or derelict children bear to their mothers, have no grounds of nature or assiduity but civility and opinion. Jer. Taylor. [ 1913 Webster ] They easily prevailed, so as to seize upon the vacant, unoccupied, and derelict minds of his [ Chatham's ] friends; and instantly they turned the vessel wholly out of the course of his policy. Burke. [ 1913 Webster ] A government which is either unable or unwilling to redress such wrongs is derelict to its highest duties. J. Buchanan. [ 1913 Webster ] |
Derelict | n. (Law) |
Dereliction | n. [ L. derelictio. ] Cession or dereliction, actual or tacit, of other powers. Burke. [ 1913 Webster ] A total dereliction of military duties. Sir W. Scott. [ 1913 Webster ] |
失职 | [失 职 / 失 職] to lose one's job; unemployment; not to fulfil one's obligations; to neglect one's job; dereliction of duty #17,540 [Add to Longdo] |
玩忽职守 | [玩 忽 职 守 / 玩 忽 職 守] to neglect one's duty; dereliction of duty; malpractice #27,864 [Add to Longdo] |
Ausgestoßene { m, f }; Ausgestoßener | derelict [Add to Longdo] |
herrenloses Gut; verlassenes Schiff; treibendes Wrack | derelict [Add to Longdo] |
Hilflose { m, f }; Hilfloser | Hilflosen { pl } | derelict | derelicts [Add to Longdo] |
Pflichtversäumnis { n } | dereliction of duty [Add to Longdo] |
Versäumnis { n } | dereliction [Add to Longdo] |
nachlässig { adj } | derelict [ Am. ] [Add to Longdo] |
verlassen; verfallen; aufgegeben { adj } | derelict [Add to Longdo] |
verlassend | derelicting [Add to Longdo] |
河原者 | [かわらもの, kawaramono] (n) (1) beggar; derelict; (2) (derog) (See 河原乞食) player; actor; actress; theatre people [Add to Longdo] |
職務怠慢 | [しょくむたいまん, shokumutaiman] (n, adj-no) neglect (dereliction) of duty; negligence [Add to Longdo] |
廃ビル | [はいビル, hai biru] (n) abandoned building; derelict building [Add to Longdo] |