imprecation | (n) การสาปแช่ง, See also: การแช่งด่า, Syn. curse, oath |
imprecation | (อิมพระเค' เชิน) n. การสาปแช่ง, การแช่ง, การแช่งด่า, Syn. execration |
imprecation | (n) การแช่ง, การสาป, คำสบถ |
imprecation | |
imprecations |
imprecation | (n) the act of calling down a curse that invokes evil (and usually serves as an insult), Syn. malediction |
imprecation | (n) a slanderous accusation |
Imprecation | n. [ L. imprecatio: cf. F. imprécation. ] The act of imprecating, or invoking evil upon any one; a prayer that a curse or calamity may fall on any one; a curse. [ 1913 Webster ] Men cowered like slaves before such horrid imprecations. Motley. |
Verwünschung { f } | Verwünschungen { pl } | imprecation | imprecations [Add to Longdo] |