cerebral infraction | (n, phrase) อาการสมองตายเนื่องจากขาดเลือดหล่อเลี้ยง |
infract | (vt) กระทำผิดกฎหมาย, See also: ละเมิด, ฝ่าฝืน |
infraction | (n) การกระทำผิดกฎหมาย, See also: การกระทำผิดสัญญา, Syn. infringement, violation, transgression |
infraction | (อินแฟรค'เชิน) n. การทำให้แตก, การละเมิด, การฝ่าฝืน, Syn. violation |
infraction | (n) การละเมิด, การฝ่าฝืน |
infraction | การฝ่าฝืนกฎหมาย, การละเมิด (กฎหมาย สัญญาหรือหน้าที่) [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
Infraction | รอยร้าวของกระดูกที่เป็นโรคในภาพรังสี, การแตกของกระดูก [การแพทย์] |
infract | He was excluded from the club for infractions of the rules. |
กระทำผิดกฎหมาย | (v) break a law, See also: infract a law, infringe a law, break(the rule), commit an offence, Syn. กระทำผิด, กระทำความผิด, Example: ผู้ลักลอบขายยาบ้าถือว่ากระทำผิดกฎหมาย, Thai Definition: กระทำการที่กฎหมายห้ามและถือว่าเป็นความผิดซึ่งมีผลให้ต้องถูกลงโทษตามที่กฎหมายกำหนดไว้ |
อาบัติ | [ābat] (n) EN: offence ; infringement ; misdemeanor ; offense FR: transgression [ f ] ; infraction [ f ] |
การฝ่าฝืน | [kān fāfeūn] (n) EN: breach ; disobedience ; contravention ; violation ; infringement ; infraction FR: infraction [ f ] |
การฝ่าฝืนกฎจราจร | [kān fāfeūn kot jarājøn] (n, exp) FR: infraction au code de la route [ f ] ; infraction de roulage [ f ] (Belg.) |
การฝ่าฝืนกฎหมาย | [kān fāfeūn kotmāi] (n, exp) EN: infraction |
การละเมิด | [kān lamoēt] (n, exp) EN: disobedience ; tort ; infraction |
กระทำผิดกฎหมาย | [kratham phit kotmāi] (v, exp) EN: break a law ; infract a law ; infringe a law ; break (the rule) ; commit an offence ; violate ; offend FR: violer la loi ; commettre une infraction |
infraction | |
infractions |
infraction | |
infractions |
Infract | a. [ L. infractus; pref. in- not + fractus. p. p. of frangere to break. ] Not broken or fractured; unharmed; whole. [ Obs. ] Chapman. [ 1913 Webster ] |
Infract | v. t. |
Infractible | a. Capable of being broken.[ R. ] [ 1913 Webster ] |
Infraction | n. [ L. infractio: cf. F. infraction. ] The act of infracting or breaking; breach; violation; nonobservance; infringement; |
Infractor | n. [ Cf. F. infracteur. ] One who infracts or infringes; a violator; a breaker. [ 1913 Webster ] |
背反行為 | [はいはんこうい, haihankoui] (n) act of disobedience (betrayal); violation; breach; infraction; infringement [Add to Longdo] |
犯則 | [はんそく, hansoku] (n, vs) violation, infraction [Add to Longdo] |