mischance | (n) โชคร้าย, See also: เหตุร้าย, Syn. mishap, misadventure |
mischance | (มิสชานซฺ', -แชนซฺ') n. โชคร้าย, อุบัติเหตุ, Syn. mishap |
mischance | (n) โชคร้าย, ความบังเอิญ, อุบัติเหตุ |
mischarge | การตั้งข้อหาผิด [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
กาลกิณี | [kālakinī] (n) EN: dark hour ; evil times ; bad luck ; ill fortune ; evil aspect ; misfortune ; misery ; ill-lucks ; adversity ; mischance ; unfortunate FR: heures sombres [ fpl ] |
เคราะห์ร้าย | [khrǿrāi] (n) EN: misfortune ; unfortunate ; adversity ; bad luck ; misadventure ; mischance FR: malheur [ m ] ; malchance [ f ] |
mischa | |
mischarge | |
mischarged | |
mischarges | |
mischarging | |
mischaracterize | |
mischaracterized | |
mischaracterizes | |
mischaracterizing | |
mischaracterization |
mischance | |
mischances |
Mischance | n. [ OE. meschance, OF. mescheance. ] Ill luck; ill fortune; mishap. Chaucer. [ 1913 Webster ] Never come mischance between us twain. Shak. [ 1913 Webster ] |
Mischance | v. i. To happen by mischance. Spenser. [ 1913 Webster ] |
Mischanceful | a. Unlucky. R. Browning. [ 1913 Webster ] |
Mischaracterize | v. t. To characterize falsely or erroneously; to give a wrong character to. [ 1913 Webster ] They totally mischaracterize the action. Eton. [ 1913 Webster ] |
Mischarge | v. t. To charge erroneously, as in an account. -- |