16 ผลลัพธ์ สำหรับ oppugnant
หรือค้นหา: -oppugnant-, *oppugnant*

เนื่องจากผลลัพธ์มีน้อย ระบบจึงเปลี่ยนคำค้นเป็น repugnant

Hope Dictionary
oppugnant(อะพัก'นันทฺ) adj. ต่อต้าน, คัดค้านฐ อยู่ตรงกันข้าม, เป็นปรปักษ์, See also: oppugnancy n., Syn. resisting
repugnant(รีพัก'เนินทฺ) adj. ต่อต้าน, คัดค้าน, เป็นปฏิปักษ์, รังเกียจอย่างแรง, สะอิดสะเอียน, Syn. repulsive

Collaborative International Dictionary (GCIDE)
Oppugnant

a. [ L. oppugnans, p. pr. of oppugnare. See Oppugn. ] Tending to awaken hostility; hostile; opposing; warring. “Oppugnant forces.” I. Taylor. -- n. An opponent. [ R. ] Coleridge. [ 1913 Webster ]

Repugnant

a. [ F. répugnant, or L. repugnans, -antis, p. pr. of repugnare. See Repugn. ] Disposed to fight against; hostile; at war with; being at variance; contrary; inconsistent; refractory; disobedient; also, distasteful in a high degree; offensive; -- usually followed by to, rarely and less properly by with; as, all rudeness was repugnant to her nature. [ 1913 Webster ]

[ His sword ] repugnant to command. Shak. [ 1913 Webster ]

There is no breach of a divine law but is more or less repugnant unto the will of the Lawgiver, God himself. Perkins. [ 1913 Webster ]

Syn. -- Opposite; opposed; adverse; contrary; inconsistent; irreconcilable; hostile; inimical. [ 1913 Webster ]

Repugnantly

adv. In a repugnant manner. [ 1913 Webster ]


NECTEC Lexitron Dictionary EN-TH
repugnant(adj) เป็นปฏิปักษ์, See also: ซึ่งต่อต้าน, Syn. offensive, repellent
repugnant(adj) น่ารังเกียจ, See also: น่าเกลียดชัง, Syn. abhorrent, revolting

Hope Dictionary
repugnant(รีพัก'เนินทฺ) adj. ต่อต้าน, คัดค้าน, เป็นปฏิปักษ์, รังเกียจอย่างแรง, สะอิดสะเอียน, Syn. repulsive

Nontri Dictionary
repugnant(adj) ต่อต้าน, เกลียดชัง, เป็นปฏิปักษ์

Volubilis Dictionary (TH-EN-FR)
ปฏิกูล[patikūn] (adj) EN: offensive ; foul ; dirty ; disgusting ; nauseous  FR: dégoûtant ; répugnant ; nauséabond ; écoeurant

CMU Pronouncing Dictionary
repugnant
 /R IH0 P AH1 G N AH0 N T/
/หริ พะ กึ เหนิ่น ถึ/
/rɪpˈʌgnənt/
repugnant
 /R IY0 P AH1 G N AH0 N T/
/หรี่ พะ กึ เหนิ่น ถึ/
/riːpˈʌgnənt/

Oxford Advanced Learners Dictionary
repugnant
 (adj) /r i1 p uh1 g n @ n t/ /ริ พะ กึ เหนิ่น ถึ/ /rˈɪpˈʌgnənt/

Collaborative International Dictionary (GCIDE)
Repugnant

a. [ F. répugnant, or L. repugnans, -antis, p. pr. of repugnare. See Repugn. ] Disposed to fight against; hostile; at war with; being at variance; contrary; inconsistent; refractory; disobedient; also, distasteful in a high degree; offensive; -- usually followed by to, rarely and less properly by with; as, all rudeness was repugnant to her nature. [ 1913 Webster ]

[ His sword ] repugnant to command. Shak. [ 1913 Webster ]

There is no breach of a divine law but is more or less repugnant unto the will of the Lawgiver, God himself. Perkins. [ 1913 Webster ]

Syn. -- Opposite; opposed; adverse; contrary; inconsistent; irreconcilable; hostile; inimical. [ 1913 Webster ]

Repugnantly

adv. In a repugnant manner. [ 1913 Webster ]


Time: 4.441 secondsLongdo Dict -- https://dict.longdo.com/