| ผู้ยากไร้ | (n) pauper, See also: impoverished person, Syn. คนยากไร้, ผู้ยากจน, คนยากจน, Ant. ผู้มั่งคั่ง, ผู้ร่ำรวย, ผู้มีอันจะกิน, Example: รัฐบาลผลักดันให้เกิดความเสมอภาคทางการศึกษาแก่ผู้ยากไร้ในลักษณะต่างๆ กัน, Count Unit: คน, Thai Definition: คนที่ไม่มีจะกินและไม่มีที่พึ่ง |
| หมดเนื้อประดาตัว | (v) be stone-broke, See also: lose all, be a pauper, be penniless, be destitute, be ruined, Syn. หมดตัว, หมดเนื้อหมดตัว, สิ้นเนื้อประดาตัว, Example: เธอหมดเนื้อประดาตัวเพราะถูกสามีล้างผลาญ |
| คดีอนาถา | (n) pauper's lawsuits, Example: คดีของสมชายเป็นคดีอนาถาเพราะเขาไม่มีเงินเสียค่าธรรมเนียมศาล, Count Unit: คดี, Thai Definition: คดีแพ่งที่โจทย์หรือจำเลยได้รับอนุญาตจากศาลให้ฟ้องร้องหรือต่อสู้คดีได้โดยไม่ต้องเสียค่าธรรมเนียมทั้งหมดหรือบางส่วน |
| สิ้นไร้ไม้ตอก | (v) impoverish, See also: fleece, pauperize, Syn. ยากไร้, อับจน, ลำบากยากแค้น, Example: เขาสิ้นไร้ไม้ตอกถึงขนาดต้องเก็บของเก่าขายกิน, Thai Definition: ขัดสนหรือลำบากถึงที่สุด, ไม่มีทรัพย์สมบัติติดตัว |
| สิ้นเนื้อประดาตัว | (v) impoverish, See also: fleece, pauperize, Syn. หมดตัว, หมดเนื้อหมดตัว, Ant. มั่งคั่งร่ำรวย, มั่งมี, Example: หล่อนสิ้นเนื้อประดาตัวในระยะเวลาอันรวดเร็ว เพราะเล่นหุ้นโดยไม่มีความรู้ความชำนาญ, Thai Definition: ไม่มีสมบัติหลงเหลือติดตัวอยู่เลย |
| ไส้แห้ง | (v) impoverish, See also: pauperize, be poor, Syn. ยากจน, อดอยาก, Example: ศิลปินในอดีต นอกจากจะไส้แห้งแล้ว ยังเป็นอาชีพที่ไม่ได้รับเกียรติเยี่ยงอาชีพอื่น |
| อนาถา | (adj) destitute, See also: impoverished, pauperized, homeless, Syn. ยากจน, Example: พวกพยาบาลไม่ค่อยชอบดูแลคนไข้อนาถา |
| อนาถา | [anāthā] (adj) EN: destitute ; impoverished ; pauperized ; homeless ; orphan ; parentless FR: indigent ; nécessiteux |
| คดีอนาถา | [khadī anāthā] (n, exp) EN: pauper's lawsuits |
| คนอนาถา | [khon anāthā] (n, exp) EN: pauper |
| คนจน | [khonjon] (n, exp) EN: poor ; poor people ; poor person ; pauper FR: pauvre [ m ] ; défavorisé [ m ] ; nécessiteux [ m ] (vx) |
| กระจอกงอกง่อย | [krajøk-ngøk-ngøi] (n) EN: pauper |
| ไส้แห้ง | [saihaēng] (v) EN: impoverish ; pauperize ; be poor |
| ยาจก | [yājok] (n) EN: beggar ; pauper ; por man FR: indigent [ m ] (vx) ; nécessiteux [ m ] (vx) ; pauvre [ m ] |
| Depauperate | v. t. & i. [ imp. & p. p. Depauperated p. pr. & vb. n. Depauperating ] [ LL. depauperatus, p. p. depauperare to impoverish; L. de- + pauperare to make poor, pauper poor. ] To make poor; to impoverish. [ 1913 Webster ] Liming does not depauperate; the ground will last long, and bear large grain. Mortimer. [ 1913 Webster ] Humility of mind which depauperates the spirit. Jer. Taylor. [ 1913 Webster ] |
| Depauperate | a. [ L. depauperatus, p. p. ] (Bot.) Falling short of the natural size, from being impoverished or starved. Gray. [ 1913 Webster ] |
| Depauperize | v. t. To free from paupers; to rescue from poverty. [ R. ] [ 1913 Webster ] |
| Dispauper | v. t. To deprive of the claim of a pauper to public support; to deprive of the privilege of suing in forma pauperis. [ 1913 Webster ] |
| Dispauperize | v. t. To free a state of pauperism, or from paupers. J. S. Mill. [ 1913 Webster ] |
| Pauper | n. [ L. See Poor. ] A very poor person; one without any means of support, especially one dependent on private or public charity. Also used adjectively; as, pauper immigrants, pauper labor. [ 1913 Webster ] |
| Pauperism | n. [ Cf. F. paupérisme. ] The state of being a pauper; the state of indigent persons requiring support from the community. Whatly. [ 1913 Webster ] Syn. -- Poverty; indigence; penury; want; need; destitution. See Poverty. [ 1913 Webster ] |
| Pauperization | n. The act or process of reducing to pauperism. C. Kingsley. [ 1913 Webster ] |
| Pauperize | v. t. [ imp. & p. p. Pauperized p. pr. & vb. n. Pauperizing ] To reduce to pauperism; as, to pauperize the peasantry. [ 1913 Webster ] |
